Jednym z zasadniczych zadań jaki może wykonywać zespół może być prowadzenie obserwacji na potrzeby rozpoznania. By właściwie wykonać to zadanie zespół nie tylko musi składać się z doskonałych obserwatorów, ale tez dbać aby wszystkie istotne informacje zostały zarejestrowane i przekazane. By tego dokonać zespół może wykonać następujące dokumenty: szkic odległości, szkic i dziennik obserwacji.

Szkic odległości

Szkic odległości przedstawia rejon działania z lotu ptaka z zaznaczonymi okręgami oznaczającymi odległości. Szkic taki pozwala na szybkie określenie odległości do celu po jego zaobserwowaniu w rejonie działania i odniesieniu jego położenia na szkic. Szkic oprócz okręgów może mieć tez naniesione sektory, które ułatwia lokalizowanie celu. Na szkicu umieszcza się położenie stanowiska zespołu rozpoznawczego, najważniejsze przedmioty terenowe i odległości do nich.
Szkic odległości powinien zawierać:

• Imię, nazwisko, stopień i pododdział;
• Metodę określania odległości.
• Sektor obserwacji/ognia.
• Teren, drogi itp.
• Odległości, wysokość, i odchyłki potrzebne do prowadzenia ognia.
• Temperaturę i wiatr. (podlegają zmianie tak często jak zmieniają się czynniki pogodowe).
• Dozory (azymut, odległość i opis).

Szkic działania

Szkic działania jest używany by wrysować ogólne informacje o rejonie działania, cechach terenu, albo sztucznych elementach terenu (zabudowania), które nie są zaznaczone na mapie. Szkice dostarczają takich informacji o obserwowanym terenie jakie nie są dostępne w żaden inny sposób. Mogą posiadać informacje o: ilości ogrodzeń, ilości linii telefonicznych, głębokości strumieni itp. Funkcjonują dwa zasadnicze typy szkiców panoramiczne i topograficzne.

Szkic Panoramiczny.

Szkic panoramiczny to przedstawienie terenu/obiektu z perspektywy obserwatora. Pokazuje on szczegóły rejonu albo obiektu.
Informacje zawarte na szkicu panoramicznym to:
a) Imię i nazwisko oraz stopień i pododdział wykonawcy;
b) Uwagi;
c) Opis szkicu;
d) Współrzędne stanowiska obserwacyjnego;
e) Warunki pogodowe;
f) Azymut (przez środek szkicu);
g) Numer kolejny szkicu i skala;
h) Data i czas.

Szkic Topograficzny.

Szkic topograficzny to topograficzne przedstawienie rejonu działania z perspektywy lotu ptaka. Wykorzystuje się go do przedstawiania stosunkowo dużego obszaru, przedstawienia azymutów i odległości. Ten typ szkicu jest bardzo użyteczny gdy zwiadowca/zespół chce przedstawić system dróg, strumieni/rzek, albo obiektów stworzonych przez człowieka. Szkic ten można wykorzystać jako baza do szkicu zasięgu

Szkic topograficzny powinien zawierać:

• Współrzędne stanowiska obserwacyjnego/ogniowego.
• Imię i nazwisko oraz stopień i pododdział wykonawcy.
• Uwagi.
• Opis szkicu.
• Współrzędne płaskie.
• Warunki pogodowe.
• Azymuty.
• Numer kolejny szkicu i jego skala.
• Data i czas.

Zasady wykonywania szkiców:

Podstawowym dokumentem dowodzenia na szczeblu sekcji, drużyny, i plutonu jest szkic działania. W zależności od rodzaju wykonywanego zadania szkic działania powinien umożliwiać postawienie zadań podwładnym oraz składanie meldunków przełożonemu. Dlatego też elementy obrazujące między innymi pokrycie terenu, charakter działania powinny w tym celu wspomagać, a nie „zaciemniać” sytuacji.
– Po pierwsze należy określić granice szkicu. Następnie nanieść ukształtowanie terenu (wzgórza, góry, lasy lub zarysy budynków. Następnie pozostałe elementy takie jak: dozory (nazwa i numer) przebieg przedniej linii obrony przeciwnika, rozmieszczenie wykrytych i rozpoznanych punktów oporu, pozycji bojowych (ogniowych) oraz ważniejszych środków ogniowych, drogi podejścia do przedniej linii obrony przeciwnika, położenie i zadania sąsiadów (jeżeli takie występują), rodzaj i miejsce zapór inżynieryjnych (jeżeli takie występują), przejścia w zaporach własnych i przeciwnika (jeżeli takie występują);
– Używać tylko znaków taktycznych i topograficznych. Nie należy koncentrować się na wrysowywaniu szczegółów jeżeli nie stanowią one znaczenia taktycznego.
– Pozostałe szkice działania np. rejonu wyjściowego zawierają podobne informacje, a ich doborowi powinien przyświecać zasadniczy cel przejrzystego zobrazowania działania.

Książka danych

Książka danych to odwzorowanie działalności tego żołnierza. Książka ta używana ze szkicami, nie tylko daje dowódcom informacje z rozpoznania sił przeciwnika, ale także dokładny raport z działalności zespołu w danym obszarze.

Informacje jakie powinny być zawarte to:

• Numer arkuszu i całkowitą ilość arkuszy.
• Imię i nazwisko, stopień i pododdział.
• Datę i czas prowadzenia obserwacji.
• Współrzędne płaskie położenia snajpera (zespołu snajperskiego).
• Numer porządkowy, czas i współrzędne płaskie każdego zdarzenia.
• Opis zdarzenia , które miało miejsce.
• Podjęte działanie, uwagi.