Barwy strzeleckie.

Flagą ruchu strzeleckiego jest prostokąt o proporcjach 3:5, podzielony na trzy poziome pasy jednakowej wielkości: biały czerwony, zielony. Kolory te symbolizują cele i charakter Jednostki Strzeleckiej:

- biały – moralność obywatelską,
- czerwony – symbol przelanej krwi, wierność ideałom niepodległościowym, oraz gotowość do dalszych ofiar na rzecz niepodległości,
- zielony – młodość, twórczość i radość życia.

W razie łącznego stosowania kolorów państwowych i strzeleckich – pierwszeństwo przysługuje barom państwowym.

Orzełek strzelecki

Orzełkiem jednostki strzeleckiej 2210 jest to Orzeł Wojska Polskiego z czasów II Rzeczpospolitej Polskiej.
Orzeł przedstawiony jest zgodnie z tradycją heraldyczną, w postaci gotowej do walki.
Wyobraża on stylizowanego orła ze złotą koroną zamkniętą z krzyżem, z głową zwróconą w prawo, ze skrzydłami wzniesionymi ku górze, usadowionego na tarczy amazonek, posiadający pośrodku złotą literę „S”, umieszczoną na trójkątnej tarczy rycerskiej (zwanej w heraldyce tarczą typu szwajcarskiego).
Otaczanie symbolu czcią i szacunkiem jest prawem i obowiązkiem każdego strzelca.

Sztandar

Sztandar, dawna chorągiew, stanowi symbol charakteryzujący godność jednoczącą ludzi we wspólnym działaniu dla ogólnego dobra.

1.Płatem sztandaru jest tkanina biała w kształcie kwadratu, po której obu stronach znajduje się krzyż kawalerski. Barwy sztandaru są białe, czerwone i zielone, ustalone dla barw strzeleckich. Jeden bok sztandaru wszyty jest w białą skórę przymocowaną do drzewca. Boki sztandaru, z wyjątkiem boku przytwierdzonego do drzewca, są obszyte frędzlą złotą.
2.Na stronie głównej płata, pośrodku czerwonego krzyża kawalerskiego, w czerwonym kręgu znajdują się dwie gałązki wawrzynu, ułożone w kształcie wieńca otwartego w górnej części, haftowane złotym szychem. Pośrodku wieńca jest umieszczony wizerunek strzeleckiego orła białego, z głową zwróconą do drzewca, haftowany srebrnym szychem; korona, dziób i szpony orła oraz litera S w tarczy amazonek są haftowane złotym szychem. Pomiędzy ramionami krzyża kawalerskiego, w rogach płata, są umieszczone wieńce wawrzynu oraz w ich polach umieszczone "JS 2210", haftowane złotym szychem.
3.Na stronie odwrotnej płata, pośrodku zielonego krzyża kawalerskiego, znajduje się wieniec, taki jak na stronie głównej, w środku którego jest umieszczony w trzech wierszach napis "BÓG HONOR OJCZYZNA", haftowany złotym szychem. Pomiędzy ramionami krzyża, w rogach płata, są umieszczone wieńce wawrzynu, takie jak na stronie głównej, a w ich polach są umieszczone herby miejscowości i symbole związane z historią jednostki strzeleckiej. Na ramionach krzyża kawalerskiego umieszczone są daty związane z historią jednostki strzeleckiej oraz dewiza.
4.Głowica sztandaru składa się z orła i podstawy, wykonanych z białego metalu. Korona, dziób i szpony orła są koloru złotego.
5.Na przedniej ścianie podstawy jest umieszczony "JS 2210".

"Sztandar to rzecz dziwna, zwykła szmata złotem tkana, a jednak w życiu żołnierza przedstawia ona wartość wiadomego symbolu życiowej udręki żołnierskiej, jego dążeń i celów. Przypomina dni jego chwały i sławy, jak również jego bólów i niepowodzeń."

Marszałek Józef Piłsudski

Odznaka Jednostki Strzeleckiej 2210

Oznaka rozpoznawcza jest symbolem solidarności i więzi strzelca z jednostką, w której pełni on służbę. Jej kształt jest zróżnicowany, podobnie jak symbolika odzwierciedlana na polu oznaki. Nawiązuje ona do historii jednostki i jej specyfiki.

1. Mała Odznaka Jednostki Strzeleckiej 2210

Mała odznaka rozpoznawcza noszona jest na lewym rękawie munduru.
Ryś widoczny na odznace odzwierciedla zadania realizowane przez naszą jednostkę oraz umiejętności, jakimi powinien charakteryzować się żołnierz Wojska Polskiego m.in. rozwinięte zmysły wzroku i słuchu; skryte i bezszelestne poruszanie się w terenie; szybki i cichy atak oraz inteligencję.
Ryś w średniowieczu był najczęściej symbolem złych mocy lub wpływów, ponieważ przypisywano mu zdolność przenikania wzrokiem murów i ścian.
W rzeczywistości Ryś to symbol cichego drapieżnika który skrada się za plecami wroga i chce rzucić się do gardła i je rozszarpać...
Ryś jest nam również ochroną. Pomaga nam zachować czujność obdarzając nas umiejętnością rozpoznawania sygnałów i trudności oraz dostrzegania wszelkich drogowskazów i możliwości. Dodaje nam wytrzymałości i jeśli zajdzie taka potrzeba zdolności maskowania.
Przede wszystkim jednak uczy nas jak z pomocą naszej kreatywności i zdolności wziąć życie w swoje ręce i świadomie je kształtować.

2. Wielka Odznaka Jednostki Strzeleckiej 2210

Wielka odznaka rozpoznawcza używa się w celu podkreślenia szczególnie wzniosłych uroczystości, lub innych wydarzeń nawiązujących do bohaterstwa i męstwa strzelców JS 2210.

W polu zielonym, czarna głowa rysia.
Czapka maciejówka, pochylona, w prawo, z liśćmi dębu.
W klejnocie orzeł biały.
Trzymacze: po prawej Archanioł Michał w zbroi srebrnej z włócznią,
po lewej złoty lew wspięty.

Stopnie Strzeleckie

Proporczyk

Chorągiewka w kształcie litery M, przywiązywana tradycyjnie do lanc kawaleryjskich.
Barwy proporczyków określały rodzaj wojska lub służby.
Lewa strona:
barwy herbu Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka,
wpisane S od Strzelec
Prawa strona:
kolor granatowo - żółty oznacza piechotę,
kolor brązowy był noszony w jednostkach obrony terytorialnej

Beret

Beret strzelca z Jednostki Strzeleckiej 2210 pozwala na identyfikację jego przynależności służbowej.
Obecnie strzelcy noszą berety w kolorze brązowym.

Zawołania

Wywodzi się jeszcze z czasów organizacji plemienno-rodowych i stanowiło prawdopodobnie rodzaj hasła identyfikującego członków rodu, stosowanego w systemie mobilizacji oddziałów zbrojnych oraz w bitwie. Hasłem pomocy zwoływano rodowców do bitwy (wici). Niewykluczone, że wykształcenie się w Polsce zawołania ma związek z innym, lżejszym typem uzbrojenia defensywnego wojów słowiańskich. Zakuci w stal rycerze zachodnioeuropejscy walczący w otwartym polu, w ogłuszającym hałasie bitewnym, dysponowali praktycznie tylko zmysłem wzroku. Nic więc dziwnego, że sposobem identyfikacji stał się tam znak graficzny – herb. Wojownicy polscy zaś, uzbrojeni lekko, walczący pieszo i w terenie zalesionym, posługiwać się mogli werbalnym sposobem identyfikacji, czyli właśnie zawołaniem.
Poparciem powyższej tezy są najnowsze badania heraldyczne (Józef Szymański), z których wynika, że pierwotnie w Polsce zawołania posiadały funkcję co najmniej równorzędną ze znakami plastycznymi, czyli herbami. Dopiero pod wpływem reguł heraldyki zachodnioeuropejskiej, rola zawołania zmniejszała się, praktycznie aż do jego zaniku.

Obedire!Credere! Certare! "
Służba! Wiara! Walka!

Patron

Andrzej Bobola herbu Leliwa (ur. 30 listopada 1591 w Strachocinie, zm. 16 maja 1657 w Janowie Poleskim) – polski duchowny katolicki, jezuita, misjonarz, kaznodzieja, męczennik, święty Kościoła katolickiego, autor tekstu ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza, zwany apostołem Polesia, jeden z katolickich patronów Polski oraz patron JS 2210 Sanok.

Więcej o tym wspaniałym człowieku możesz dowiedzieć się ma stronie Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Strachocinie