Należy przede wszystkim wykorzystać już istniejące zasłony naturalne, jak lasy, zarośla, nierówności gruntu, zabudowania, ruiny i t. p. i dopiero następnie dopełniać je sztucznymi zasłonami.
Dany obiekt można zamaskować w trojaki sposób:
Maskowanie dla osiągnięcia celu musi być:
Po za tym należy unikać kontrastów światła i cienia, dymu i ognia, ruchu, ostrych kątów i prostych linii w budowlach i robotach ziemnych.
W ogóle pamiętać należy, że ponieważ dany obiekt może się demaskować przez swój kształt, wygląd, rzeźbę (cienie) i kolor (a czasem temperaturę) — trzeba każdą z tych cech mieć na względzie.
Konieczna jest co pewien czas kontrola skuteczności własnego maskowania.
O ile dany obiekt został zdemaskowany, należy starać się wprowadzić przeciwnika w błąd, nadając mu pozór bezczynności, (oczywiście o ile nie można przesunąć go w inne miejsce). W ogóle przy maskowaniu bardziej winno chodzić o ukrycie celu danego obiektu, niż jego istnienia.
Siatki poziome. Nad stanowiskami dla k. m. czy też schronami, można rozpostrzeć poziomo siatkę z wyobrażonym na niej, np. fałszywym lejem (wplatając w siatkę sznurkową szereg kół współśrodkowych o prom. 0,50 — 5 m. z wstęg rafii, szer. 7 —8 cm. o tle stopniowo ciemniejszym ku środkowi rys. 201).
Siatka taka utrzymuje się na rusztowaniu złożonym z 4 tyk, połączonych deskami (które formują prostokąt) i drutami (2 —3 mm.) po przekątnych. Używać należy drutu galwanizowanego, gdyż inny przejada się kwasami farb siatki. Siatkę przymocowuje się klamrami do tyk, te zaś winny posiadać odciągi.
O ile urządza się pozorację w terenie nierównym, wówczas do tyki przybija się deski na krzyż, kładzie się na nie siatkę, która spada fałdami, łącząc się z terenem.
Matę sporządza się w sposób następujący: zabija się w ziemię 8 palików (z odciągami) po 4 na mniejszych bokach prostokąta 1m x 6m; między palikami przeciąga się 4 druty kolczaste. Prócz tego do każdego palika przywiązuje się drut gładki (2 m m.) długości 11 m., dla przywiązywania pęków rózeg do drutów kolczastych. W ten sposób otrzymujemy maty 1 x 6 m2, zwijane w rulony o średnicy 0,80 m, nośne przez 1 człowieka. Rózgi w zasłonie leżą poziomo, żeby się nie wysuwały własnym ciężarem.
Zespół do przyrządzenia maty składa się z 4 ludzi:
Można przyjąć, że 1 człowiek w 6 godz. zaplata 15 m2 mat.
Przy zakładaniu na rusztowanie, maty zachodzą 10 cm jedna na drugą i łączą się między sobą na wysokości drutów rusztowania.
Jeden człowiek zakłada na rusztowaniu w ciągu 6 godzin 4 maty co daje 3,50 m szerokości, licząc w to przygotowanie rusztowania.
Rózgi w matach można zastępować słomą. Zasłona, w ten sposób otrzymana, przedstawia duży opór dla wiatru, wymaga więc solidnych rusztowań, trudno się konserwuje (trzeba całe maty zmieniać) natomiast jest łatwa do sporządzenia.
Jako zasłony prowizorycznej można użyć siatki sznurkowej z wplecionemi gałgankami. Jest ona jednak droga, łatwopalna i unosi się przy wietrze.
Zasłony przenośne o wymiarach 6m x 0,60 m wagi 18 kg.
Korzystając z ciemności ustawia się je w nocy przed maskowanym obiektem.
Można także użyć zasłony z płótna (worków ziemnych), rozpostartego na ramie drewnianej, wzmocnionej za pomocą kraty z drutów (2 — 3 mm) o bokach 30 cm, wreszcie zasłony z darniny, żywopłotu i inne.
Stały nadzór nad zasłonami. Zasłony powinny być często i starannie sprawdzane, wszelkie zepsucia i dziury łatane, odciągi naciągane i t. p. W przeciwnym razie w krótkim czasie trzeba zmieniać całe zasłony.
Od samego czytania tych technik się nie nauczysz. Dotyczy to wszystkich technik i taktyk opisywanych w dziale szkoleniowym.
Samo przeczytanie nie wystarczy, co więcej daje złudne poczucie bezpieczeństwa i może być tragiczne w skutkach jeżeli coś się stanie. Zanim zaczniesz samodzielnie działać koniecznie trzeba przećwiczyć używanie tych technik. W czasie działań liczy się każda sekunda, a twoja reakcja musi być błyskawiczna.