Celem maskowania bezpośredniego jest ukrycie pododdziałów, ich ugrupowania, sprzętu bojowego i uzbrojenia, składów materiałowych, rozbudowy fortyfikacyjnej terenu, punktów dowódczo-obserwacyjnych, dróg manewru oraz dowozu i ewakuacji przed wszystkimi rodzajami rozpoznania przeciwnika lub wprowadzenia go w błąd, co do zamiaru działania własnych pododdziałów. Maskowanie, niezależnie od tego, na jakim szczeblu jest prowadzone, powinno być aktywne, ciągłe, wiarygodne i różnorodne.
Maskowanie bezpośrednie obejmuje: ukrycie sił i środków oraz elementów ugrupowania bojowego pododdziału, zamiaru jego działania, maskowanie rozbudowy inżynieryjnej terenu, zapór, stanowisk dowódczo-obserwacyjnych, dróg manewru, dowozu i ewakuacji. Maskowanie powinno być realizowane poprzez przystosowanie sprzętu bojowego i uzbrojenia do szaty roślinnej i otaczającego terenu. Osiąga się to poprzez:
Do celów rozpoznania należy określenie położenia przeciwnika, jego wyposażenia i możliwości, możliwych kierunków uderzeń lub wykonania innych manewrów.
Sposób rozpoznania – to działanie określonych sił i środków rozpoznania (elementów rozpoznawczych) w celu zdobycia danych o przeciwniku.
Wiadomości zdobywa się za pomocą obserwacji, podsłuchu, patrolowania, zasadzki, wypadu, prowadzenia walki, a także przez studiowanie dokumentów, przesłuchiwanie jeńców i rozmowy z ludnością cywilną (miejscową).
W plutonie (drużynie) rozpoznanie prowadzi się wykorzystując głównie obserwację, podsłuch i patrolowanie. Pozostałe sposoby rozpoznania będą wykorzystywane przez pluton w wypadku wyznaczenia go do działania jako element rozpoznawczy przełożonego.
Źródłem informacji o przeciwniku są:
Zależność miedzy maskowaniem a możliwościami rozpoznawczymi przeciwnika można przedstawić jako funkcję odwrotnie proporcjonalną obu tych zależności. Oznacza to, iż skuteczne maskowanie przeciwdziała rozpoznaniu przez wyspecjalizowanie do jednostki. W dobie szybkiego obiegu informacji ma to duże znaczenia, gdyż określenie miejsca stacjonowania określonego rodzaju jednostki ognia lub sprzętu jest istotne z punktu widzenia jego unieszkodliwienia. Pozwala na to stosowana technika naprowadzania pocisków. Wobec tego niejednokrotnie rozpoznanie i określenie miejsca przebywania obiektu jest równoznaczne z jego wyeliminowaniem z walki.
Przeciwnik wykrywa i rozpoznaje wojska oraz ich działania po cechach wyróżniających ich w terenie, do których należą:
Wśród sposobów pozyskiwania informacji i wykrywania celów można wyróżnić:
Cechy skutecznego maskowania:
Przedsięwzięcia maskowania pododdziały wykonują własnymi siłami, w sposób ciągły, bez specjalnych rozkazów i zarządzeń. Obowiązkiem każdego żołnierza jest wykorzystywanie w każdej sytuacji naturalnych warunków terenowych oraz etatowych i podręcznych środków maskowania.