Posterunek obserwacyjny (PO)

– organizuje się w celu zdobycia danych rozpoznawczych dotyczących obserwowanego obiektu lub nieprzyjaciela.
Z angielskiego OP – observation point czyli skryty posterunek obserwacyjny. Czyli zamaskowane miejsce prowadzenia obserwacji terenu, jednego z podstawowych sposobów zdobywania danych rozpoznawczych.
Prowadzi się z niego obserwację, a w warunkach ograniczonej widoczności stosuje podsłuch. Wykorzystuje się też przyrządy rozpoznania skażeń. Posterunkowi wyznacza sektor obserwacji. Jego zadaniem jest wykrywanie oraz określanie położenia celów przeciwnika, a także ustalaniu zmian położenia i działalności obiektów wykrytych wcześniej, Podczas podsłuchiwania wykrywanie obecności obiektu i ustalanie jego położenia odbywa się na podstawie identyfikowania cech akustycznych oraz określania miejsca rozmieszczenia źródła dźwięku.

Załogę posterunku stanowi 2 – 4 strzelców, z których jednego wyznacza się na dowódcę posterunku. /ale zdarzają się sytuacje iż do prowadzenia obserwacji wyznacza się pododdział np. drużynę/

Obowiązki dowódcy posterunku

• wyznaczenie miejsca i urządzenie posterunku
• jego zamaskowanie
• przygotowanie przyrządów obserwacyjnych i środków łączności
• prowadzenie dziennika obserwacji
• utrzymywanie łączności z przełożonym wystawiającym posterunek
• meldowanie o wynikach obserwacji
• organizowanie służby na posterunku, jego ochronę i ewentualną ewakuację w przypadku zagrożenia

Wyposażenie posterunku obserwacyjnego

•  przyrządy obserwacyjne (lornetka, peryskop)
•  mapa lub szkic terenu
•  dziennik obserwacji i podsłuchiwania
• busola (kompas)
•  zegarek
•  środki łączności o ile zostały przydzielone na czas wykonywania zadania.

przedmioty pomocnicze: (latarka lub świeczka, linijka, kątomierz, cyrkiel, blok meldunkowy, wzory dokumentów, tabele sygnałowe, zdjęcia obiektów przeciwnika, tabele widzialności i tabela słyszalności)

Wybór miejsca i budowa posterunku obserwacyjnego

Miejsce – zazwyczaj teren który obejmiemy obserwacją będzie narzucony przez dowództwo, które określi jakim rejonem jest szczególnie zainteresowane. Zazwyczaj będą to główne skrzyżowania, mosty, ważne drogi i trasy przemieszczania wojsk, szczególnie te które kanalizują ruchy wojsk przeciwnika. W działaniach specjalnych i kontr-terrorystycznych mogą to być ważne obiekty i budynki.

• Wyboru miejsca należy dokonywać w oparciu o analizę mapy, obserwację wzrokową i znajomości terenu działania, kierując się następującymi cechami:
  • ukrycie przed wrogą obserwacją
  • możliwość skrytego dojścia i wycofania się ze stanowiska
  • przeszkody terenowe pomiędzy celem obserwacji a posterunkiem
  • zapewnienie prowadzenia ciągłości obserwacji
    Miejsce które wybierzemy na posterunek powinno przede wszystkim dawać dobry wgląd w teren. Naturalnym wyborem wydają się wzgórza i inne punkty wysokościowe, należy jednak uważać gdyż one również będą obiektem szczególnego zainteresowania przeciwnika.

Uwaga! Należy pamiętać że miejsce które wydaje się nam idealne może być również uznane za takie przez nieprzyjaciela. Dlatego nie należy budować PO koło:

• samotnego krzaka, drzewa, domu stojącego w otwartym terenie
• przy zakrętach, na końcach dróg i strumieni
• wyróżniających się przedmiotach terenowych
• w gęsto zaludnionym obszarze

W wyborze miejsca należy użyć wyobraźni i pomysłowości tak aby nieprzyjacielowi wydawało się że jest to najmniej prawdopodobna kryjówka. Oto przykłady:

• pod zwalonymi drzewami, wrakami pojazdów
• na bagnach
• w stertach gruzu,

W czasie przemieszczania się na pozycję należy:

• poruszać się ostrożnie i powoli najlepiej czołgając się
• unikać poruszania drzew krzewów i trawy
• unikać jakiegokolwiek hałasu
• jeżeli jest to tylko możliwe poruszać się w cieniu
• co pewien czas zatrzymywać się , nasłuchiwać i wypatrywać obecności nieprzyjaciela
• po dojściu na pozycję dokładnie ją obejrzeć i zaplanować zadania dla pozostałych członków posterunku

Budowa posterunku

1. w trakcie budowy i urządzania posterunku bezwzględnie wyznaczyć obserwatora który pełni jednocześnie rolę ubezpieczenia
2. do budowy używać materiałów występujących w danym terenie np. kamień, cegła, drewno, darń,
3. jeżeli posterunek urządzany jest w dole to wszelka wybrana ziemia musi być umieszczona w workach które mogą posłużyć na wzmocnienie konstrukcji lub wyniesiona na pałatkach jak najdalej od miejsca budowy (najlepiej wsypać ją do zbiornika wodnego)
4. jeżeli ma posiadać dach należy użyć grubych gałęzi na które kładziemy puste worki, brezent, przysypujemy to ziemią można też użyć darni wyciętej przed kopaniem dołu
5. wejście powinno być jak najmniejsze i dobrze zamaskowane
6. otwory obserwacyjne dobrze zamaskowane tak aby upodobnić je do otoczenia
7. po zakończeniu prac należy obiekt zamaskować i sprawdzić czy zlewa się on z otoczeniem

Zadania PO:

• obserwacja
• wykrywanie
• identyfikacja
• meldowanie

Tok służby i pracy na posterunku obserwacyjnym

Posterunek rozpoczyna pracę od:

• szczegółowego zapoznania się z terenem,
• określenia dozorów, punktów charakterystycznych w wyznaczonym rejonie obserwacji.

Następnie sporządza się:

• szkic terenu i nanosi na niego wszelkie dane potrzebne do prowadzenia obserwacji.

Przyrządy obserwacyjne, środki łączności, dziennik obserwacji powinny być łatwo dostępne.
Pracę należy tak organizować aby połowa składu prowadziła obserwację, reszta w tym czasie może odpoczywać lub wykonywać czynności gospodarcze.

Szkic obserwacji zawiera:

• nagłówek ( numer szkicu, adresat, współrzędne PO, godzina wysłania )
• kierunek północy
• skala
• legenda
• autor
• minimum 3 dozory – nazwa, odległość, azymut( np. D2 Słup, 300m 1400
• miejsce PO,
• sektor/pas obserwacji,
• odwzorowanie terenu

Książka meldunków zawiera:

• data, godzina
• co i gdzie zaobserwowano ( np. 3x BWP1- D3, P40, D50 – Dozór trzeci, prawo 40 tysięcznych, dalej 50 metrów )
• komu zameldowano