Baza Patrolowa jest miejscem w którym patrol spędza noc

Czas pomiędzy rozpoczęciem rutyny nocnej i końcem rutyny porannej. Założenie bazy patrolowej jest stałą rutyną która zawsze przebiega w ten sam sposób, według tych samych zasad i jest trenowana jak każdy inny element patrolowania. Baza patrolowa jest formacją patrolową i jest rozwiniętą wersją formacji postojowej.

D-ca patrolu rozpoczyna zakładanie bazy od 120 do 45 minut, w zależności od sytuacji taktycznej, przed zmrokiem. Za zmrok, uważamy takie warunki świetlne w których bardzo trudne było by trafienie, używając podstawowych przyrządów celowniczych, stojącego żołnierza w mundurze maskującym na dystansie powyżej 50m.

Podczas planowania i trwania patrolu d-ca szuka (za pomocą mapy) odpowiedniego miejsca na bazę, zawsze mając co najmniej 2-3 miejsca do wyboru.

Baza musi spełniać podstawowe wymagania:

1. Skuteczna obrona – środek otwartego pola, lub dno wąwozu nie są dobrymi miejscami.

2. Rozmiar – musi być wystarczająco duża aby pomieścić cały patrol. – mała górka nie wystarczy na dwie kompanie żołnierzy

3. Obserwacja – możliwa obserwacja otoczenia, co za tym idzie prowadzenia ognia – punkt 1.

4. Maskowanie – baza nie może być łatwo widoczna z ziemi lub powietrza

5. Dominacja – Baza nie powinna być dominowana przez inny teren

6. Droga odwrotu – co najmniej dwie możliwe drogi odwrotu. Niedostępna góra, idealna do obrony , otoczona 3 km równiny może się stać pułapką

7. Kontrola – d-ca z pozycji HQ musi być w stanie kontrolować linię obrony – być w stanie kontrolować każde stanowisko

8. Wypoczynek – w bazie żołnierze odpoczywają i śpią – środek bagna nie spełnia tych warunków w taktyce konwencjonalnej

9. Dostęp do wody – jeżeli jest przewidywany dłuższy postój

Na schemacie po lewej widać ideową bazę patrolową dla jednej sekcji. Baza składa się z 3 sektorów, z których każdy jest okupowany przez jedną grupę. Dowódca przyjmuje pozycje centralną. Promień bazy to około 20 metrów w zależności od terenu. Podczas dnia wystawiany jest posterunek wartowniczy na pozycji zaznaczonej na schemacie. Posterunek musi być wystarczająco od pozycji głównej aby nie był zagłuszany drobnymi dźwiękami dochodzącymi z bazy (np.: okopywanie). W nocy posterunek jest ściągany bliżej i wzmocniony KM.

Procedura zakładania bazy:

Złamanie tropu – patrol zatrzymuje się w pobliżu miejsca wybranego przez d-cę, używając procedury Złamania Tropu (J-turn lub break-trail)
Obrona okrężna i nasłuchiwanie – przez co najmniej 15 minut aby upewnić się że patrol nie jest śledzony.
Rekonesans D-cy – d-ca daje sygnał polowy że idzie na rekonesans bazy, i zabiera ze sobą 2 skautów do ochrony. Ważne jest aby zwiad wrócił do reszty patrolu z tej samej strony co wyszedł aby uniknąć kontaktu blue-on-blue. D-ca określa czas jaki zajmie mu rekonesans i omawia plan awaryjny. Dowództwo nad pozostałą częścią patrolu przejmuje zastępca (sierżant)

Wyznaczenie miejsca D-ca patroluje wraz z eskortą – z reguły razem z skautami, szukając odpowiedniego miejsca na założenie bazy.
Wyznaczenie pozycji 12 i 6 W miejscu przeznaczonym na bazę d-ca wyznacza:

1. Pozycję 12` – jest to pozycja z której nadejście przeciwnika jest najbardziej prawdopodobne.
2. Pozycję HQ – centrum bazy tam gdzie będzie okop/pałatka/legowisko d-cy.
3. Pozycję 6` w linii prostej naprzeciwko pozycji 12` – od tej pozycji będzie okupowana baza.

Zaznaczenie drogi powrotnej Kiedy D-ca wyznaczył pozycję 12`, HQ, i 6` upewnia się że skauci wiedzą gdzie te pozycje się znajdują. Grupa zwiadowcza rozpoczyna patrolować z powrotem do reszty oddziału. Jest zadaniem skautów aby doprowadzić d-cę (który ma inne zadania na głowie) z powrotem do oddziału jak i również doprowadzić oddział na miejsce bazy. Skauci mogą to zrobić w następujący sposób:

a. Określając azymut do bazy

b. Zaznaczając drogę – nacinając drzewa, wieszając światełka chemiczne, rozsypując proszek do zasypywanie stóp. Zaznaczenie drogi musi być dyskretne żeby nie zdradzić pozycji, i na tyle widoczne żeby miejsce bazy mogło być odnalezione.

Patrol do Bazy
Grupa zwiadowcza powraca do reszty oddziału używając odpowiedniej procedury RV.
D-ca informuje 2IC o miejscu bazy, kierunku i dystansie.
Oddział wstaje i przyjmuje formację „szereg” zachowując odpowiedni odstęp. Skauci którzy towarzyszyli dw-cy są na początku formacji – oni prowadzą oddział do bazy
Kolejność w szeregu:

I. Skaut 1
II. Skaut 2
III. Dw-ca
IV. Strzelec
V. Sierzant

Patrol zbliża się do bazy od pozycji 6` – w tym miejscu pierwszy skaut zajmuje pozycję ogniową plecami do pozycji12` – teraz reszta patrolu przechodzi przez jego pozycję do centrum bazy HQ.

Zajęcie pozycji
Kiedy pierwszy skaut jest już w pozycji 6`, sygnalizuje on przechodzącym obok niego żołnierzom ze to jest pozycja „6`” używając znaków patrolowych ( pięć palców potem jeden tej samej ręki)
Drugi skaut prowadzi resztę patrolu przez pozycję HQ, wskazując ją znakiem patrolowym (porucznik, potem wskazanie dłonią pod nogi miejsca HQ) .
D-ca zajmuje pozycję w HQ, z której kontroluje zajmowanie pozostałych pozycji.
Drugi skaut prowadzi resztę oddziału do pozycji 12` w której zajmuje pozycje ogniową plecami do 6`
Sierżant, Rozpoczyna rozprowadzane reszty oddziału po okręgu, zaczynając od pozycji 12` według ruchu wskazówek zegara, wyznaczając indywidualne pozycje ogniowe:

i. Pierwsza sekcja – od 12` do 4`

ii. Druga sekcja – od 4` do 8`

iii. Trzecia sekcja – od 8`do 12`

Po wyznaczeniu pozycji, żołnierze przyjmują pozycje ogniowe, zdejmując plecaki i kładąc je obok swoich stanowisk. Sierżant wyznacza sektory odpowiedzialności każdego strzelca, w taki sposób aby sektory ognia pokrywały się i kryły ogniem sąsiadującą sekcję.
Pozycje MG znajdują się w następujących miejscach:

i. Pierwsza sekcja – 12`

ii. Druga sekcja – 4`

iii. Trzecia sekcja – 8`

Stand to – Sierżant wraca do HQ i informuje d-cę o rozstawieniu oddziału. D-ca w międzyczasie zaszyfrował i wysłał meldunek do centrali informujący o aktualnej pozycji bazy, i ewentualnie przekazał raport patrolowy z przebiegu dnia lub odebrał kolejne rozkazy. Radiooperator również zajmuje pozycję w HQ. Patrz schemat.

Stand down – kiedy zapadł zmrok, i nie ma znaku obecności przeciwnika, d-ca daje sygnał „stand-down” , oddział rozpoczyna nocną rutynę, warty są pełnione przy pozycjach MG aż do rozpoczęcia procedury porannej.

Po ogłoszeniu Stand-down, sierżant wyznacza granice bazy patrolowej linką. Jeżeli jest taka możliwości. Linka zapobiega zabłądzeniu żołnierzy podczas nocnej zmiany warty. Linka jest na tyle cienka że w nocy nie dekonspiruje w żaden sposób bazy patrolowej, a za dnia skutecznie wyznacza jej granice.

Celem organizowania bazy jest:

Uniknięcie zdemaskowania poprzez wstrzymanie poruszania się.
Organizacja żywienia, obsługi uzbrojenia oraz odpoczynku.
Zorganizowanie warunków do planowania dalszych działań.
Reorganizacja sił przed lub po wykonanym zadaniu.

Rejon Bazy

Dowódca dokonuje wyboru miejsca na bazę na etapie planowania. Do tego celu używa map oraz danych rozpoznawczych i innych źródeł informacji. Podczas planowania wyznacza się dodatkowo rejon bazy zapasowej na wypadek gdyby miejsce na bazę główną było niekorzystne lub patrol musiałby się ewakuować z bazy głównej.

Planując bazę trzeba wybrać:
• Rejon, którego odległość do obiektu działania umożliwia sprawne wykonanie zadania.
• Teren o małym znaczeniu taktycznym dla przeciwnika.
• Teren, który jest położony z dala od szlaków komunikacyjnych oraz skupisk ludzkich.
• Teren, w którego pobliżu znajduje się woda.
• Teren, który umożliwia krótkotrwałą obronę oraz ewakuację pod osłoną terenu.

• Planując bazę trzeba unikać:
  • Rejonu, w którym przebywa przeciwnik.
  • Rejonów zabudowanych.
  • Gór, wzgórz, szczytów i wzniesień.
  • Dolin i depresji oraz miejsc podmokłych, w których nie ma możliwości przygotowania pozycji obronnych i organizowania odpoczynku.

Działania w bazie

Działania w bazie obejmują ubezpieczenie i gotowość oraz osiągnięcie przez patrol zdolności do wykonywania dalszych czynności związanych z wykonaniem zadania.

Ubezpieczenie

Jest to najważniejsza działalność patrolu w bazie. Ubezpieczenie musi być utrzymywane przez cały czas funkcjonowania bazy. W system ubezpieczenia bazy wchodzą:

Posterunki obserwacyjne.
Patrole rozpoznania.
Zasadzki na dogodnych drogach podejścia sił wroga (organizowane są przez patrole w wysokich stanach osobowych).
Obserwacje, nasłuchiwanie w sektorach.

Podczas działania bazy patrol wykorzystuje tylko jeden punkt wyjścia i powrotu do bazy. Każda osoba podchodząca do bazy z innej strony niż to jest wyznaczone, jest traktowana jako potencjalny przeciwnik.

Za główny kierunek zagrożenia obiera się godzinę 0600 (drogę podejścia patrolu do bazy podczas jej zajmowania). Ale nie można zapominać o innych kierunkach potencjalnego zagrożenia gdzie siły wroga mogą łatwo rozwinąć atak przeciwko patrolowi. W czasie pobytu w bazie bezwzględnie trzeba przestrzegać dyscyplinę światła, dźwięku, maskowania. Światło jest używane w ostateczności i w taki sposób, aby maskować jego użycie. Zaleca się używania światła czerwonego, ponieważ nie oślepia i nie rzuca się w oczy z większych odległości. Palenie ognisk ze względu na dym oraz odblask światła może być stosowane w ograniczonych przypadkach takich jak bardzo niskie temperatury, które zagrażają zdolności przetrwania patrolu. Porozumiewanie się w bazie ogranicza się do szeptu, a wszelkie czynności w bazie wykonywane są z ostrożnością, aby uniknąć intensywnych odgłosów.

Gotowość bojowa

Dowódca patrolu określa stan gotowości bojowej patrolu w poszczególnych etapach jego funkcjonowania w bazie. W zależności od sytuacji patrol utrzymuje 100, 50 lub 30% stanu osobowego w pełnej gotowości. Zawsze 30 minut przed świtem oraz 30 min przed zmierzchem patrol wprowadza 100% sił w pełną gotowość bojową ze względu na największe w tych porach prawdopodobieństwo ataku. Do gotowości bojowej zalicza się przygotowanie stanowisk ogniowych, które wykonuje się pracując w parach na przemian – jeden żołnierz kopie stanowisko ogniowe a drugi w tym czasie prowadzi obserwację wyznaczonego sektora.

W niskich temperaturach wykonuje się stanowiska do postawy strzeleckiej klęcząc, a w wyższych – do postawy strzeleckiej leżąc. Po wykonaniu stanowiska ogniowego każdy żołnierz wykonuje ograniczniki sektora ognia.

SCHEMATY

Procedura zakładania bazy patrolowej jest pokazana na poniższych schematach. Schematy przedstawiają standardową sekcję piechoty składającą się z 9 żołnierzy oraz element dowodzenia składający się z porucznika sierżanta i radiooperatora. Sekcja numer 1 jest niebieska, sekcja 2 czerwona a sekcja 3 zielona. Element dowodzenia został zaznaczony na żółto.

Podczas stand-to żołnierze są w pozycjach pojedynczych w celu maksymalnego pokrycia terenu. Tylko pozycje KM są obsadzone podwójnie. Zarówno na początku rutyny dziennej i nocnej, formacja stand-to jest identyczna.
Podczas stand-to dowódca ma obowiązek wyprowadzenia z bazy patroli oczyszczających w celu zabezpieczenia terenu w bezpośrednim sąsiedztwie bazy. Patrole oczyszczające składają się z dwóch żołnierzy z każdej sekcji. oprowadzanych dokoła bazy przez d-ca każdej z sekcji. Każda sekcja wystawia jeden patrol oczyszczający. Patrol wychodzi na odległość jednego dystansu wzrokowego – około 50 do 100m w zależności od terenu, czasem znacznie bliżej. Patrol wychodzi przez pozycję KM sąsiadującej po prawej stronie sekcji. Patrol porusza się dookoła bacy w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Dowódca drożyny porusza się równolegle z patrolem ale pozostaje cały czas na terenie bazy – umożliwia to patrolującym żołnierzom poprawne określenie dystansu od bazy.

Patrole oczyszczające gotowe do wyjścia z bazy

Patrole poruszają się w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara. Sprawdzają teren szukając śladów obecności przeciwnika. Patrol osłania się nawzajem ubezpieczeniem ciągłym. D-ca drużyny porusza się równolegle do patrolu. Kiedy zbliża się do leżących żołnierzy, informuje ich o przesuwającym się z prawej do lewej patrolu w celu uniknięcia kontaktów blue-on-blue.

Po zakończeniu patrolu, żołnierze wracają do bazy przez pozycję KM swojej drużyny. W ramach drużyn, żołnierze znają się lepiej i blue-on-blue jest łatwiejszy do uniknięcia. Powracający żołnierze są ubezpieczani przez pozostałych żołnierz w bazie.

Rodzaje baz

Bazy, w zależności od swojego kształtu, dzielą się na trzy zasadnicze rodzaje: (1) bazy na planie trójkąta, (2) bazy na planie koła oraz (3) bazy pasywne.

Baza na planie trójkąta

Baza na planie trójkąta może być stosowana przez kompanie oraz plutony o strukturze trzech drużyn. Plutony o strukturze dwóch elementów oraz drużyny nie stosują tego rodzaju bazy z powodu niewielkiej liczebności. Baza ta umożliwia najsprawniejsze rozlokowanie patrolu zarówno przy dobrej, jak i ograniczonej widoczności. Jest zalecana do stosowania, gdy organizacja bazy przebiega w ciemnościach. Baza na planie trójkąta wymaga jednak terenu o odpowiednim ukształtowaniu i niezbyt gęstym poszyciu w celu zapewnienia celowniczym karabinów maszynowych warunków do prowadzenia ognia na całej linii celowania wzdłuż pozycji poszczególnych elementów.

Baza na planie koła

Baza na planie koła jest podstawowym rodzajem bazy. Może być stosowana przez każdy patrol, niezależnie od jego liczebności i organizacji oraz w każdych warunkach terenowych i w każdej widoczności.

Baza pasywna
Baza pasywna może być stosowana jedynie przez patrole w sile drużyny i mniejsze. Jest to specyficzny rodzaj bazy, wykorzystywany tylko do odpoczynku. Bardzo małe rozmiary tej bazy podnoszą skuteczność ukrycia i zapewniają dowódcy dobrą kontrolę patrolu, jednak większość wcześniej opisanych przedsięwzięć nie jest w niej możliwa do realizacji. Baza pasywna bezwzględnie wymaga terenu o gęstym poszyciu.

ORGANIZACJA BAZY PLUTONU I KOMPANII

Organizacja bazy plutony i kompanii opiera się na trzech zasadniczych etapach:
(1) rekonesansie rejonu bazy,
(2) rozmieszczeniu elementów patrolu oraz
(3) organizacji ubezpieczeń i systemu ognia.

Baza na planie trójkąta

Rekonesans rejonu bazy
200-400 metrów (100-200 metrów w warunkach ograniczonej widoczności) od planowanego rejonu bazy dowódca patrolu zatrzymuje patrol i organizuje postój orientacyjny (nasłuchiwanie i obserwację). Jeżeli brak jest oznak zagrożenia, wraz z dowódcami podległych elementów, radiotelefonistą oraz ubezpieczeniem bazy (po 1-2 żołnierzy z każdego podległego elementu) wychodzi na rozpoznanie i potwierdzenie jej rejonu. Przed wyjściem przedstawia zastępcy (pomocnikowi) pięciopunktowy plan działania na wypadek zagrożenia (patrz Planowanie działań patrolowych).
Po potwierdzeniu lokalizacji bazy dowódca patrolu organizuje rozpoznanie jej. Rozpoznanie może być przeprowadzone ogólnie przez jednego z dowódców elementów wraz z ubezpieczeniem lub równocześnie przez wszystkich dowódców i ich żołnierzy na kierunkach podległych im elementów. Przed rozpoczęciem rozpoznawania dowódca patrolu przedstawia dowódcom elementów pięciopunktowy plan działania na wypadek zagrożenia.

Jeżeli zaplanowany rejon odpowiada wymaganiom, dowódca patrolu przedstawia ubezpieczającym plan działania na wypadek zagrożenia i rozlokowuje ich na godzinie 0600, 1000 i 0200. Dowódca patrolu może dodatkowo pozostawić w bazie jednego z dowódców podległych elementów na godzinie 0600. Po dojściu patrolu do bazy pełni on wtedy funkcję przewodnika i po kolei rozmieszcza w niej poszczególne elementy.

Rozmieszczenie elementów patrolu
Dowódcy wracają do sił głównych patrolu, przekazują ewentualne zmiany w planie rozlokowania i doprowadzają patrol do ubezpieczenia na godzinie 0600. W miejscu skrętu patrolu do bazy zajmuje swoją pozycję obsada posterunku obserwacyjnego i przystępuje do obserwacji kierunku podejścia. Obserwacja prowadzona jest przynajmniej do momentu osiągnięcia pełnej gotowości patrolu w bazie.

Dowódcy poszczególnych elementów rozlokowują elementy wzdłuż boków utworzonego „trójkąta” (każdy z dotychczasowych ubezpieczających bazę jest lewoskrzydłowym swojego elementu), po czym zajmują stanowiska na ich lewych skrzydłach. Siły wspierające rozlokowywane są wewnątrz bazy; w miejscach i na kierunkach, które umożliwiają im wsparcie pozostałych elementów w ramach systemu ognia patrolu. Poszczególne elementy patrolu rozmieszczane są pod kątem taktycznego wykorzystania terenu oraz możliwości utrzymania wzajemnego kontaktu wzrokowego pomiędzy sąsiadującymi ze sobą stanowiskami.

Dowódca patrolu wraz z zastępcą (pomocnikiem), poruszając się wzdłuż pozycji poszczególnych elementów nawiązują kontakt z ich dowódcami i razem z nimi korygują rozlokowanie podległych sił. Po korekcie pozycji, dowódcy elementów stawiają się na stanowisko dowódcy patrolu.

Organizacja ubezpieczeń i systemu ognia
Dowódca patrolu organizuje rozpoznanie otoczenia bazy: określa podległym dowódcom granice terenu do rozpoznania i przedstawia plan działania na wypadek kontaktu z przeciwnikiem podczas rozpoznawania. Każdy z dowódców wraz z 1-2 żołnierzami ze swojego elementu wychodzi na rozpoznanie terenu w obrębie swojego pasa obserwacji (patrz Baza na planie koła). Zespoły te mogą opuszczać bazę jednocześnie albo jeden po drugim w ustalonej kolejności. Patrolują one swój teren pod kątem obecności sił przeciwnika, źródeł wody, skupisk ludności, dróg i innych szlaków oraz charakterystycznych miejsc lub przedmiotów terenowych mogących służyć jako punkty zbiórki na wypadek ewakuacji z bazy. Podczas patrolowania dowódcy sporządzają szkice terenu. W ramach rozpoznania otoczenia bazy dowódca patrolu może również zlecić zastępcy (pomocnikowi) potwierdzenie lokalizacji bazy zapasowej. W trakcie rozpoznawania terenu 100% sił patrolu znajduje się na swoich pozycjach, w pełnej gotowości do działania. W terenie wyjątkowo ciężkim oraz w warunkach ograniczonej widoczności rozpoznawania nie organizuje się. Po zakończeniu rozpoznawania każdy dowódca przedstawia dowódcy patrolu uzyskane informacje. Jeżeli teren i sytuacja odpowiadają założeniom, radiotelefonista dowódcy patrolu przekazuje wyższemu przełożonemu sygnał o zajęciu bazy.

Po analizie wyników rozpoznania terenu dowódca patrolu przekazuje każdemu z elementów ostateczne instrukcje dotyczące jego pozycji i systemu ubezpieczeń. Na podstawie wytycznych dowódcy patrolu, dowódcy elementów rozmieszczają swoje główne środki ogniowe i w razie potrzeby precyzują sektory obserwacji dla poszczególnych stanowisk. Po potwierdzeniu sektora przez dowódcę, każda para na zmianę przygotowuje i maskuje stanowisko (jeden żołnierz z pary pracuje, drugi prowadzi obserwację wyznaczonego sektora). O określonym czasie dowódcy elementów stawiają się do dowódcy patrolu.

Dowódca potwierdza dotychczasowe bądź przedstawia nowe ustalenia dotyczące:
· Planu działania na wypadek kontaktu z przeciwnikiem;
· Lokalizacji bazy zapasowej i punktów zbiórek (podając kierunek, odległość oraz charakterystyczną cechę lub przedmiot terenowy);
· Pozycji poszczególnych elementów patrolu;
· Miejsc osób funkcyjnych;
· Punktu wyjścia i wejścia do bazy (jedno dla całego patrolu);
· Haseł, odzewów i sygnałów rozpoznawczych;
· Dołu chłonnego;
· Dalszych przedsięwzięć do wykonania.

Dowódcy poszczególnych elementów przekazują otrzymane informacje podwładnym za pomocą łańcucha dowodzenia, po czym kontrolują pozycje swoich elementów i przyswojenie ustaleń. Dowódcy drużyn wykonują to w swoich drużynach osobiście na każdym stanowisku.

Baza na planie koła

Rekonesans rejonu bazy
200-400 metrów (100-200 metrów w warunkach ograniczonej widoczności) od planowanego rejonu bazy dowódca patrolu zatrzymuje patrol i organizuje postój orientacyjny (nasłuchiwanie i obserwację). Jeżeli brak jest oznak zagrożenia, wraz z dowódcami podległych elementów, radiotelefonistą oraz ubezpieczeniem bazy (po 1-2 żołnierzy z każdego podległego elementu) wychodzi na rozpoznanie i potwierdzenie jej rejonu. Przed wyjściem przedstawia zastępcy (pomocnikowi) pięciopunktowy plan działania na wypadek zagrożenia (patrz Planowanie działań patrolowych).

Po potwierdzeniu lokalizacji bazy dowódca patrolu organizuje jego rozpoznanie. Rozpoznanie może być przeprowadzone ogólnie przez jednego z dowódców elementów wraz z ubezpieczeniem lub równocześnie przez wszystkich dowódców i ich żołnierzy na kierunkach podległych im elementów. Przed rozpoczęciem rozpoznawania dowódca patrolu przedstawia dowódcom elementów pięciopunktowy plan działania na wypadek zagrożenia.

Jeżeli zaplanowany rejon odpowiada wymaganiom, dowódca patrolu przedstawia ubezpieczającym plan działania na wypadek zagrożenia i rozlokowuje ich na godzinie 0600, 1000 i 0200. Dowódca patrolu może dodatkowo pozostawić w bazie jednego z dowódców podległych elementów na godzinie 0600. Po dojściu patrolu do bazy pełni on wtedy funkcję przewodnika i po kolei rozmieszcza w niej poszczególne elementy.

Rozmieszczenie elementów patrolu
Dowódcy wracają do sił głównych patrolu, przekazują ewentualne zmiany w planie rozlokowania i doprowadzają patrol do ubezpieczenia na godzinie 0600. W miejscu skrętu patrolu do bazy zajmuje swoją pozycję obsada posterunku obserwacyjnego i przystępuje do obserwacji drogi podejścia do bazy. Obserwacja prowadzona jest przynajmniej do momentu osiągnięcia pełnej gotowości patrolu w bazie.

Dowódcy elementów rozlokowują podwładnych wzdłuż boków utworzonego „trójkąta” (każdy z dotychczasowych ubezpieczających bazę jest lewoskrzydłowym swojego elementu) i zajmują stanowiska w środku swoich elementów. Siły wspierające rozlokowywane są wewnątrz bazy; w miejscach i na kierunkach, które umożliwiają im wsparcie pozostałych elementów w ramach systemu ognia patrolu.

Dowódca patrolu wraz z zastępcą (pomocnikiem), poruszając się wzdłuż pozycji poszczególnych elementów nawiązują kontakt z ich dowódcami i określają pozycję bądź odległość, na jaką dowódca ma przesunąć środek swojego elementu (w przypadku drużyn są to środkowe pary, w przypadku plutonów – środkowe drużyny). Każdy z dowódców rozlokowuje środek swojego elementu we wskazanym miejscu, a następnie koryguje według tej pozycji pozostałe siły elementu. Pozycje na godzinie 0600, 1000 i 0200 nie są przesuwane. Po rozlokowaniu podwładnych dowódcy poszczególnych elementów stawiają się na stanowisku dowódcy patrolu.

Uwaga! Elementów w bazie nie rozmieszcza się na idealnym okręgu, lecz pod kątem taktycznego wykorzystania terenu oraz możliwości utrzymania wzajemnego kontaktu wzrokowego pomiędzy sąsiadującymi ze sobą stanowiskami. Doświadczone patrole mogą pomijać etap korekty wstępnego rozmieszczania poszczególnych elementów przez dowódcę patrolu i rozlokowywać się na planie koła samodzielnie, zgodnie z SOP patrolu.

Organizacja ubezpieczeń i systemu ognia
Dowódca patrolu organizuje rozpoznanie otoczenia bazy: określa podległym dowódcom granice terenu do rozpoznania i przedstawia plan działania na wypadek kontaktu z przeciwnikiem podczas rozpoznawania. Każdy z dowódców wraz z 1-2 żołnierzami ze swojego elementu wychodzi na rozpoznanie terenu w obrębie swojego pasa obserwacji. Zespoły te mogą opuszczać bazę jednocześnie albo jeden po drugim w ustalonej kolejności. Patrolują one swój teren pod kątem obecności sił przeciwnika, źródeł wody, skupisk ludności, dróg i innych szlaków oraz charakterystycznych miejsc lub przedmiotów terenowych mogących służyć jako punkty zbiórki na wypadek ewakuacji z bazy. Podczas patrolowania dowódcy sporządzają szkice terenu. W ramach rozpoznania otoczenia bazy dowódca patrolu może również zlecić zastępcy (pomocnikowi) potwierdzenie lokalizacji bazy zapasowej. W trakcie rozpoznawania terenu 100% sił patrolu znajduje się na swoich pozycjach, w pełnej gotowości do działania. W terenie wyjątkowo ciężkim oraz w warunkach ograniczonej widoczności rozpoznawania nie organizuje się. Po zakończeniu rozpoznawania każdy dowódca przedstawia dowódcy patrolu uzyskane informacje. Jeżeli teren i sytuacja odpowiadają założeniom, radiotelefonista dowódcy patrolu przekazuje wyższemu przełożonemu sygnał o zajęciu bazy.

Po analizie wyników rozpoznania dowódca patrolu dochodzi do pozycji każdego z elementów i określa pasy obserwacji oraz przekazuje instrukcje dotyczące wysuniętych ubezpieczeń. Na podstawie wytycznych dowódcy patrolu, dowódcy elementów rozmieszczają swoje główne środki ogniowe oraz określają sektory obserwacji dla poszczególnych stanowisk. Po wskazaniu sektora przez dowódcę, każda para na zmianę przygotowuje i maskuje stanowisko (jeden żołnierz z pary pracuje, drugi prowadzi obserwację wyznaczonego sektora). O określonym czasie dowódcy elementów stawiają się do dowódcy patrolu.

Dowódca potwierdza dotychczasowe bądź przedstawia nowe ustalenia dotyczące:
· Planu działania na wypadek kontaktu z przeciwnikiem;
· Lokalizacji bazy zapasowej i punktów zbiórek (podając kierunek, odległość oraz charakterystyczną cechę lub przedmiot terenowy);
· Pozycji poszczególnych elementów patrolu;
· Miejsc osób funkcyjnych;
· Punktu wyjścia i wejścia do bazy (jedno dla całego patrolu);
· Haseł, odzewów i sygnałów rozpoznawczych;
· Dołu chłonnego;
· Dalszych przedsięwzięć do wykonania.

Dowódcy poszczególnych elementów przekazują otrzymane informacje podwładnym za pomocą łańcucha dowodzenia, po czym kontrolują pozycje swoich elementów i przyswojenie ustaleń. Dowódcy drużyn wykonują to w swoich drużynach osobiście na każdym stanowisku.

Baza na planie koła plutonu o strukturze dwóch drużyn

Rekonesans rejonu bazy
200-400 metrów (100-200 metrów w warunkach ograniczonej widoczności) od planowanego rejonu bazy dowódca patrolu zatrzymuje patrol i organizuje postój orientacyjny (nasłuchiwanie i obserwację). Jeżeli brak jest oznak zagrożenia, wraz z dowódcami elementów, radiotelefonistą oraz ubezpieczeniem bazy (po 2 żołnierzy z każdego elementu) wychodzi na rozpoznanie i potwierdzenie rejonu bazy. Przed wyjściem przedstawia swemu pomocnikowi pięciopunktowy plan działania na wypadek zagrożenia (patrz Planowanie działań patrolowych).

Po potwierdzeniu lokalizacji bazy dowódca patrolu organizuje jego rozpoznanie. Rozpoznanie może być przeprowadzone ogólnie przez jednego z dowódców elementów wraz z ubezpieczeniem lub równocześnie przez wszystkich dowódców i ich żołnierzy na kierunkach podległych im elementów. Przed rozpoczęciem rozpoznawania dowódca patrolu przedstawia dowódcom elementów pięciopunktowy plan działania na wypadek zagrożenia.

Jeżeli zaplanowany rejon bazy odpowiada wymaganiom, dowódca patrolu przedstawia ubezpieczającym plan działania na wypadek zagrożenia i rozlokowuje ich na godzinie 0600, 0900, 1200 i 0300. Doświadczone patrole mogą ograniczyć ubezpieczenie do dwóch żołnierzy: odpowiednio na godzinie 0600 i 1200. Dowódca patrolu może dodatkowo pozostawić jednego z dowódców elementów w bazie na godzinie 0600. Po dojściu patrolu do bazy pełni on wtedy funkcję przewodnika i po kolei rozmieszcza w niej poszczególne elementy.

Rozmieszczenie elementów
Dowódcy wracają do sił głównych patrolu, przekazują ewentualne zmiany w planie rozlokowania i doprowadzają patrol do ubezpieczenia na godzinie 0600. W miejscu skrętu patrolu do bazy zajmuje swoją pozycję obsada posterunku obserwacyjnego i przystępuje do obserwacji drogi podejścia do bazy. Obserwacja prowadzona jest przynajmniej do momentu osiągnięcia pełnej gotowości patrolu w bazie.

Dowódcy poszczególnych elementów rozlokowują swoje elementy odpowiednio pomiędzy godziną 0900, 1200 i 0300 oraz 0900, 0600 i 0300, opierając się na rozstawionych ubezpieczeniach, po czym – w zależności od liczebności elementów – zajmują stanowiska w środku swoich elementów lub za nimi. Elementy rozmieszczane są pod kątem taktycznego wykorzystania terenu oraz możliwości utrzymania wzajemnego kontaktu wzrokowego pomiędzy sąsiadującymi ze sobą stanowiskami. Wszelkie środki wspierające rozlokowywane są wewnątrz bazy; w miejscach i na kierunkach, które umożliwiają im wsparcie pozostałych sił w ramach systemu ognia patrolu.

Dowódca patrolu wraz z zastępcą (pomocnikiem), poruszając się wzdłuż pozycji obu elementów, nawiązuje kontakt z poszczególnymi dowódcami i kontroluje rozlokowanie elementów.

Organizacja ubezpieczeń i systemu ognia
Dowódca patrolu organizuje rozpoznanie otoczenia bazy: przedstawia dowódcom obu elementów plan działania na wypadek kontaktu z przeciwnikiem podczas rozpoznawania i określa granice terenu do rozpoznania. Każdy z podległych dowódców wraz z 1-2 żołnierzami ze swojego elementu wychodzi na rozpoznanie terenu w obrębie pasa danego elementu. Zespoły te mogą opuszczać bazę jednocześnie albo jeden po drugim w ustalonej kolejności. Każdy z zespołów patroluje swój teren pod kątem obecności sił przeciwnika, źródeł wody, skupisk ludności, dróg i innych szlaków oraz charakterystycznych miejsc lub przedmiotów terenowych mogących służyć jako punkty zbiórki na wypadek ewakuacji bazy. Podczas patrolowania poszczególni dowódcy sporządzają szkice terenu. W ramach rozpoznania otoczenia bazy dowódca patrolu może również zlecić zastępcy (pomocnikowi) potwierdzenie lokalizacji bazy zapasowej. W trakcie rozpoznawania terenu 100% sił patrolu znajduje się na swoich pozycjach, w pełnej gotowości do działania. W terenie wyjątkowo ciężkim oraz w warunkach ograniczonej widoczności rozpoznawanie nie jest organizowane. Po zakończeniu rozpoznawania dowódcy obu elementów przedstawiają dowódcy patrolu uzyskane informacje. Jeżeli teren i sytuacja odpowiadają założeniom, radiotelefonista dowódcy patrolu przekazuje wyższemu przełożonemu sygnał o zajęciu bazy.

Po analizie wyników rozpoznania dowódca patrolu dochodzi do pozycji każdego z elementów i określa pasy obserwacji oraz przekazuje instrukcje dotyczące wysuniętych ubezpieczeń. Na podstawie wytycznych dowódcy patrolu dowódcy obu elementów rozmieszczają swoje główne środki ogniowe oraz określają sektory obserwacji dla poszczególnych stanowisk. Po wskazaniu sektora przez dowódcę, każda para na zmianę przygotowuje i maskuje stanowisko (jeden żołnierz z pary pracuje, drugi prowadzi obserwację wyznaczonego sektora). O określonym czasie dowódcy obu elementów stawiają się do dowódcy patrolu.

Dowódca potwierdza dotychczasowe bądź przedstawia nowe ustalenia dotyczące:
· Planu działania na wypadek kontaktu z przeciwnikiem;
· Lokalizacji bazy zapasowej i punktów zbiórek (podając kierunek, odległość oraz charakterystyczną cechę lub przedmiot terenowy);
· Pozycji elementów patrolu;
· Miejsc osób funkcyjnych;
· Punktu wyjścia i wejścia do bazy (jedno dla całego patrolu);
· Haseł, odzewów i sygnałów rozpoznawczych;
· Dołu chłonnego;
· Dalszych przedsięwzięć do wykonania.

Dowódcy obu elementów przekazują otrzymane informacje podwładnym osobiście na każdym stanowisku, po czym kontrolują pozycje swoich elementów i przyswojenie ustaleń.

ORGANIZACJA BAZY DRUŻYNY

Baza
na planie koła

Ze względność na małą liczebność, patrol w sile drużyny i mniejszy może pomijać etap standardowego rekonesansu i zajmować rejon planowanej bazy z marszu. Patrol unika w ten sposób zbytniego rozdzielania niewielkich sił. W takim przypadku, aby zachować wzmożone środki ostrożności, patrol stosuje technikę offsetu oraz organizuje wielokrotne postoje orientacyjne. W przeciwieństwie do patrolu w sile plutonu i kompanii, drużyna wykonuje kilka zwrotów 90o, co pozwala rozpoznać otoczenie bazy. W miejscu ostatniego zwrotu dowódca patrolu pozostawia dwuosobową obsadę posterunku obserwacyjnego i przedstawiaj jej plan działania na wypadek kontaktu z przeciwnikiem. Jeżeli patrol jest mniejszy od drużyny, posterunku obserwacyjnego nie wystawia się. Dowódca wraz z pozostałą częścią patrolu wchodzi do rejonu planowanej bazy i organizuje w nim postój orientacyjny. Jeżeli brak jest oznak zagrożenia, dowódca patrolu ściąga do rejonu bazy obsadę posterunku i każdemu z członków patrolu wyznacza stanowisko.

W przeciwieństwie do liczniejszych patroli, drużyna rozlokowuje się na pozycjach pojedynczo (każdy żołnierz osobno), w niewielkich odległościach między stanowiskami, z karabinem maszynowym na godzinie 0600. Poszczególne stanowiska wyznacza się pod kątem taktycznego wykorzystania terenu oraz możliwości utrzymania wzajemnego kontaktu wzrokowego pomiędzy sąsiadującymi ze sobą żołnierzami.

Po rozmieszczeniu podwładnych na pozycjach dowódca patrolu organizuje rozmieszczenie min działania kierunkowego oraz każdemu żołnierzowi patrolu określa sektor obserwacji i kolejność czynności do wykonania: przygotowanie stanowiska lub ubezpieczenie pozostałych członków patrolu. W miarę możliwości dowódca patrolu wysyła dwuosobowy zespół do rozpoznania rejonu bazy zapasowej i ewentualnych punktów zbiórek na wypadek ewakuacji bazy głównej. Na rozpoznanie wyznaczani są żołnierze z przeciwległych stanowisk. Przed opuszczeniem bazy dowódca patrolu przedstawia im plan działania na wypadek kontaktu z przeciwnikiem. W czasie rozpoznawania terenu 100% sił patrolu pozostaje w pełnej gotowości do reakcji na kontakt z przeciwnikiem. Dalsze czynności są analogiczne do przedsięwzięć realizowanych przez plutony i kompanie.

Baza pasywna

Ze względu na małą liczebność, patrol w sile drużyny i mniejszy może pomijać etap standardowego rekonesansu i zajmować rejon planowanej bazy z marszu. Patrol unika w ten sposób zbytniego rozdzielania niewielkich sił. W takim przypadku, aby zachować wzmożone środki ostrożności, patrol stosuje technikę offsetu oraz organizuje wielokrotne postoje orientacyjne. W przeciwieństwie do patrolu w sile plutonu i kompanii, drużyna wykonuje kilka zwrotów 90o, co pozwala rozpoznać otoczenie bazy.
W przeciwieństwie do techniki zajmowania bazy na planie koła, do rejonu bazy pasywnej wchodzi cały patrol. Dowódca patrolu organizuje postój orientacyjny, po czym określa dokładną pozycję do zajęcia przez patrol i rozmieszcza podwładnych we wcześniej ustalonym porządku (jeden żołnierz opiera się swoim plecakiem o plecak drugiego). Przez cały czas zajmowania bazy pasywnej patrol nie zdejmuje plecaków ani innych elementów wyposażenia, pozostając w pełnej gotowości do reakcji na kontakt z przeciwnikiem i natychmiastowej ewakuacji. Po rozlokowaniu patrolu dowódca organizuje rozmieszczenie min działania kierunkowego (jako minimum, patrol ustawia minę na drodze podejścia do bazy na godzinie 0600) oraz plan działania na wypadek kontaktu z przeciwnikiem na podejściach z poszczególnych kierunków. Podczas odpoczynku co najmniej jeden żołnierz patrolu znajduje się w pełnej gotowości, prowadząc nasłuchiwanie i obserwację ze swojego miejsca. Załatwianie potrzeb fizjologicznych odbywa się parami w ustalonym przez dowódcę miejscu, w odległości umożliwiającej skryte przekazywanie sygnałów o ewentualnym zagrożeni

Podczas noclegu żołnierze śpią parami. Pozycja KM może być wzmocniona potrójną obsadą. Jest to również podstawa do rozpoczęcia okopywania bazy patrolowej kiedy kopane są podwójne okopy – okop KM jest zawsze potrójny. Można zauważyć tu ideę głębokości w obronie. Każda sekcja kopie 3 okopy na granicy bazy patrolowej, a d-ca drużyny okopuje się w głębi pozycji. W sumie każda sekcja kopie 4 okopy.

Obsadzona poprawnie baza patrolowa posiada głębokość obrony. Dowódcy drużyn są okopani za nimi w pozycji centralnej co ułatwia im kontrole swoich drużyn. Dowódca plutonu jest okopany centralnie w stosunku do całego plutonu. Z tej pozycji dowódca wydaje rozkazy tylko trzem żołnierzom. Dodatkowo należy poprowadzić linkę komunikacyjną z pozycji dowódcy na pozycję dowódców drużyn. Ułatwia to komunikacje na podstawie ustalonych wcześniej sygnałów w nocy

 

Na schemacie zaznaczono kolorem żółtym przybliżone sektory ogniowe. Pierwsze sektory ogniowe są ustalana przez d-ców poszczególnych drużyn, koryguje je sierżant a zatwierdza dowódca plutonu. Ogień prowadzony przez KM jest w poprzek frontu własnej drużyny. W ten sposób ogień automatyczny jest najbardziej efektywny. Oczywiście konkretna sytuacja w terenie będzie dyktować przydzielenie sektorów ogniowych. Kolorem czerwonym zaznaczono przybliżone sektory ostrzału min kierunkowych. Każda sekcja standardowo wystawia dwie miny kierunkowe odpalane tylko na bezpośredni rozkaz d-cy plutonu.

Rekonesans rejonu bazy

200-400 metrów (100-200 metrów w warunkach ograniczonej widoczności) od miejsca rejonu bazy patrol zatrzymuje się i jest organizowany postój, podczas którego prowadzony jest nasłuch oraz obserwacja otoczenia. Jeśli brak jest oznak zagrożenia, ubezpieczenie razem z radiooperatorem i dowódcą wychodzą na rozpoznanie i potwierdzenie rejonu.

Po rozpoznaniu dowódca wraca do patrolu i przekazuje ewentualne zmiany w rozlokowaniu bazy.

źródła:
Basałyga R. Działania patrolowe – rozpoznanie, zasadzka, rajd, baza
http://Specsops.pl