Każdy żołnierz, oddział lub formacja podczas przemieszczania się w terenie zostawia za sobą ślad – trop. Wyjątkiem może być jedynie droga asfaltowa, ale nawet wtedy niezdyscyplinowani żołnierz pozostawiają ślady w postaci odpadków i śmieci. W tym dziale skoncentrujemy się na operacjach w terenie. Trop powstaje na skutek fizycznej interakcji pomiędzy żołnierzem a otoczeniem. Podstawowym źródłem tropu są buty które zostawiają w glebie wyraźne odciski i naruszają naturalny układ roślinności. Drugim źródłem tropu są sami żołnierze: łamanie gałęzi, ocieranie się o drzewa, palenie, wyrzucanie śmieci lub części ekwipunku – wszystko to są ślady które posłużą dobremu tropicielowi do odnalezienia oddziału.

Łamanie tropu polega na nieoczekiwanej zmianie kierunku przemieszczanie się oddziału w celu zmylenia pościgu. Poprzez załamanie tropu “rozcieńcza” się ślad pozostawiony przez oddział za sobą. Jest to manewr wykonywany jako część danej formacji patrolowej

Dwie podstawowe metody gubienia tropu to haczyk oraz złamanie tropu:

PODSTAWA IDEOWA

Kolumna łamie trop. Na sygnał dowódcy oddział zatrzymuje się, obraca pod kątem prostym w prawo lub w lewo i przemieszcza się o ustaloną ilość kroków. Zatrzymuje się ponownie i kontynuuje marsz na oryginalnym azymucie. Oddział może też przejść do natychmiastowej zasadzki jeżeli jest tropiony.

ZŁAMANIE TROPU

Oddział łamie trop w formacji “strzała”. Oddział nie musi koniecznie skręcać pod kątem 90 stopni. Kąt prosty jest jedynie łatwiejszy do precyzyjnego wykonanie pod względem kontroli.

HACZYK

Haczyk jest typowym manewrem “countertracking” – oddział wykonuje w terenie pętle o promieniu 200-300m w zależności od widoczności w taki sposób żeby obserwować swoją starą trasę. Jeżeli ktoś śledzi oddział, wejdzie bezpośrednio pod ogień. Manewr ten może być powodem do natychmiastowej zasadzki.