“STRZAŁA”

Ta formacja jest najczęściej używaną formacja w OS. Jest najlepiej przystosowana do przemieszczania się przez teren otwarty, lekko zadrzewiony w czasie dnia, jak i również w nocy przy wystarczającym świetle. Patrol poruszający się tą formacją może szybko zająć stabilną pozycję do wykonania odwrotu jeżeli kontakt z przeciwnikiem nastąpi z któregokolwiek kierunku. Formacja również jest w stanie szybko wygenerować silny ogień w każdym kierunku. Jest wrażliwa na ogień skrzydłowy, ale mniej na ogień frontalny. Odstępy i prędkość patrolowania w tej formacji są dyktowane terenem i roślinnością. Kolejność marszu to:

Każdy członek patrolu porusza się na specyficznej pozycji w strzale, jako że na podstawie tej formacji wszystkie inne procedury (Pokonywanie Przeszkód, Kontakt etc.) są nauczane. Wszystkie procedury są opracowane w taki sposób aby zadania członków nie podlegały zmianie niezależnie od formacji. Na przykład, medyk porusza się na lewym skrzydle w strzale, jak i również ubezpiecza lewe skrzydło podczas pokonywania przeszkód. Poruszając się w szeregu, medyk również przechodzi na lewe skrzydło podczas pokonywania przeszkód, kontaktu i podczas przejścia z formacji szereg na strzałę.

“KOLUMNA”

Powszechna formacja przyjmowana podczas przemieszczania się w terenie zamkniętym, wzdłuż liniowych obiektów takich jak strumienie oraz w nocy kiedy widoczność jest poważnie ograniczona. Szereg powinien być rzadko używany przez OS. Pozwala na dobrą kontrolę w nocy. Jest wrażliwy na ogień frontalny i najmniej wrażliwy z wszystkich formacji na ogień skrzydłowy. Podczas kontaktu, oderwanie patrolu jest trudne. Szereg nie jest w stanie wyprodukować dobrej siły frontalnego ognia, ale może przenieść maksymalną silę ognia na każde skrzydło. Odstęp i prędkość patrolowania są dyktowane przez teren, przeciwnika, oraz widoczność.

“TYRALIERA”

Ta formacja może być używana aby przeszukać wybrany teren lub instalację. Patrol poruszający się w formacji Strzała może łatwo przejść w tyralierę, a z wprawą również z formacji szereg. Tyraliera jest normalnie używana w otwartym terenie i jest bardziej narażona na ogień skrzydłowy niż frontalny. Formacja ta stwarza możliwość maksymalnego obstrzału frontu ale ma gorsze możliwości na obstrzał skrzydeł. Odstęp i prędkość patrolowania są dyktowane przez teren, wymaganą dokładność przeszukiwania oraz przeciwnika.

Szyk otwarty

Szyk otwarty jest formacją stosowaną najczęściej. Oferuje bardzo dobrą kontrolę i tempo marszu. Formacja generuje tylko trzy podstawowe ślady i zmniejsza ryzyko wykrycia, albo raczej optymalizuje ryzyko tropienia oddziału. Z szyku otwartego można natychmiast i płynnie przejść do formacji postojowej oraz obrony okrężnej. Siła ognia oddziału jest dobrze zbalansowana na skrzydła, front oraz do tyłu. W przypadku oderwania się od przeciwnika szyk otwarty tworzy naturalny tunel ogniowy który można wykorzystać do odwrotu.

Transformacja z szyku otwartego do tyraliery jest łatwa i polega na rozwinięciu skrzydeł. Największa zaletą tej formacji jest przejrzyste zachowanie tożsamości grup ogniowych (zespołów) w ramach sekcji.

Szyk otwarty pozwala na łatwą kontrolę trzech grup. D-ca może łatwo kierować cała formacją

Szyk otwarty pozwala na płynne przejścia do dowolnej formacji patrolowej, np.: do kolumny.

Grupa dowodzenia pozostaje na swoim oryginalnym azymucie, grupa maszynowa dołącza za dowódcę. Na końcu grupa szturmowa dołącza do końca grupy maszynowej. Cały manewr odbywa się płynnie bez zatrzymywania grup.

Grupa dowodzenia pozostaje na swoim oryginalnym azymucie, grupa maszynowa dołącza za dowódcę. Na końcu grupa szturmowa dołącza do końca grupy maszynowej. Cały manewr odbywa się płynnie bez zatrzymywania grup.

Zakończenie manewru przejścia w kolumnę. Z kolumny, sekcja może ponownie łatwo rozejść się do szyku otwartego

Przejście z szyku otwartego do formacji postojowej, lub obrony okrężnej jest proste.

Skauci cofają się do poziomu d-cy, a grupy maszynowa i szturmowa zamykają tył.

Zakończony manewr przejścia do obrony okrężnej. Grupy zachowują swoją tożsamość po zakończeniu manewru.

Przybliżone sektory ogniowe w szyku otwartym. Szyk otwarty jest formacją optymalną

Obrona Okrężna

Obrona okrężna wywodzi się z formacji postojowej. Można powiedzieć że jeżeli patrol zatrzymuje się na dłuższy okres czasu, przechodzi do obrony okrężnej. Formacja ta różni się w zasadzie tylko tym że żołnierze rozmieszczają się bardziej symetrycznie i dokładniej pokrywają wszystkie sektory ogniowe w promieniu 360 stopni. Podczas formacji postojowej żołnierze zatrzymują się tam gdzie są – a w obronie okrężnej szukają dogodnych stanowisk ogniowych. Podstawa oraz idea obydwu formacji jest identyczna.

Schemat ideowy formacji postojowej – obrona okrężna 360stopni. D-ca z radiooperatorem znajduje się w środku formacji. MG powinien być ustawiony na kierunku z którego najbardziej prawdopodobny jest atak przeciwnika.

Celem każdego d-cy patrolu jest doprowadzenie patrolu do celu, wykonanie zadania oraz odejście od celu unikając wykrycia patrolu. Każdy zostawiony ślad, wykryty ruch lub hałas pozwoli wyszkolonemu przeciwnikowi szybkie zlikwidowanie patrolu.
Aby pomóc patrolowi w wykonywaniu zadań, wysoki poziom osobistego kamuflażu, krycia i umiejętności musi być posiadany przez wszystkich członków patrolu. D-cy musza planować ćwiczenia w taki sposób aby były realistyczne, trudne a zarazem interesujące. Ćwiczenia najpierw powinny skupiać się na umiejętnościach indywidualnych, później w małych grupach kończąc na zaawansowanych ćwiczeniach grupowych. 60% ćwiczeń powinno odbywać się w nocy i podczas złych warunkach pogodowych.

Pluton składający się z 3 drużyn, może poruszać się w terenie przyjmując następujące formacje:

1. 1 sekcja naprzód
2. 2 sekcje naprzód
3. Tyraliera
4. Kolumna

1 sekcja naprzód. W przypadku kontaktu dwie sekcje są w rezerwie

2 sekcje naprzód. Pluton pokrywa większy teren. W przypadku kontaktu dysponuje większą siłą ognia ale mniejsza zdolnością manewru.

Tyraliera, lub 3 sekcje naprzód. Pokrywa największy front, ale w przypadku kontaktu z przeciwnikiem nie pozwala na duże pole manewru.

Kolumna. Najłatwiejsza formacja do kontrolowania i nawigacji. Jest stosowana najczęściej.

W przypadku kontaktu pozwala na największy manewr. Formacja stosowana w nocy i przy ograniczonej widoczność. w przypadku kontaktu z przeważającymi siłami wroga łatwo można oderwać sekcję w kontakcie.
Należy zauważyć że sekcja dowodzenia nigdy nie przemieszcza się indywidualnie, zawsze powinna utrzymywać się w środku ogólnej formacji.

Niezależnie od formacji patrolowej plutonu, każda z drużyn może zastosować inną formację indywidualną. Na przykład, pluton przemieszcza się w kolumnie, pierwsza drużyna może poruszać się strzałą, a druga i trzecia szykiem otwartym.

Odstęp pomiędzy drużynami może wynosić od 20 metrów w terenie zamkniętym do 150m w otwartym. Przemieszczanie jest płynne, po przyjęciu formacji, patrol porusza się ze stałą prędkością dyktowaną przez d-cę. Prowadząca drużyna musi być na tyle wysunięta do przodu aby podczas nawiązania przez nią kontaktu,pozostałe drużyny nie znalazły się również pod obstrzałem.Taki odstęp daje d-cy plutonu pole do manewru i możliwość zaatakowania przeciwnika z flanki lub do oderwania się od przeciwnika, używając siły ognia pozostałych drużyn aby wyciągnąć drużynę w kontakcie spod ognia.

Kiedy kontakt jest pewny, jak na przykład podczas wymuszenia przejścia przez teren okupowany przez przeciwnika technika poruszania jest inna. Oddział przyjmuję najdogodniejszą pozycję do prowadzenia ognia na wprost jaką jest tyraliera. Odstęp jest dyktowany szerokością celu lub ugrupowania przeciwnika. Jeżeli jest czas to wtedy wszystkie drużyny przyjmują tą formacje. W przeciwnym przypadku robią to dwie drużyny prowadzące. Przemieszczenie się następuje skokami, żabką lub gąsienicą.

Pierwsza drużyna przemieszcza się 10-30 metrów i ubezpiecza. Dobija do niej druga i cykl się powtarza. Trzecia drużyna kontroluje tyły oraz flanki, i jest gotowa do udzielenia natychmiastowego wsparcia.

Indywidualnie, w drużynach również odbywają się skoki. To znaczy że nie wszyscy żołnierze w pierwszej drużynie równocześnie posuwają się naprzód, ale w swoich wydzielonych grupach ogniowych.

Działanie podczas ograniczonej widoczności

Oddział musi zachować zdolność bojową w każdych warunkach, szczególnie podczas ograniczonej widoczności. Z reguły bezgwiezdna noc najczęściej powoduje ograniczoną widoczność, jak i również bardzo gęsta roślinność oraz mgły i dym. Formacją zapewniającą maksymalną kontrolę nad oddziałem w takich warunkach jest szereg z odpowiednim odstępem pomiędzy żołnierzami. Skauci powinni w tych warunkach wykorzystywać urządzenia noktowizyjne. Prędkość poruszania musi być również odpowiednio zmniejszona do panujących warunków.

Kontrola Plutonu

Poniższy schemat demonstruje podstawowe linie kontroli w plutonie w przypadku formacji “1 sekcja naprzód”. D-ca przemieszcza się na centralnej linii marszu. Koordynuje cały pluton za pomocą sygnałów patrolowych przekazywanych przez poszczególnych żołnierzy. NA schemacie zaznaczono tylko przybliżone, schematyczne linie kontroli w celach edukacyjnych. W praktyce są one znacznie bardziej skomplikowane. Przekazywanie sygnałów patrolowych przez każdego żołnierza jest niezmiernie ważne.

Od samego czytania tych technik się nie nauczysz. Dotyczy to wszystkich technik i taktyk opisywanych w dziale szkoleniowym.

Samo przeczytanie nie wystarczy, co więcej daje złudne poczucie bezpieczeństwa i może być tragiczne w skutkach jeżeli coś się stanie. Zanim zaczniesz samodzielnie działać koniecznie trzeba przećwiczyć używanie tych technik. W czasie działań liczy się każda sekunda, a twoja reakcja musi być błyskawiczna.
Nie będzie czasu na zastanawianie się… ”Hmm… co Oni tam w tym dziale szkoleniowym pisali?”
Zawodowi Operatorzy oraz zawodowi żołnierze bezustannie ćwiczą mimo iż znają schematy działań i różnorodne techniki i są zawodowcami – więc strzelcy nie powinni się uważać za kogoś lepszego – kto poznał je wszystkie bo poczytał o nich a i być może raz je poćwiczył.

źródło:
Basałyga R. Działania patrolowe – rozpoznanie, zasadzka, rajd, baza
specops.pl