Barwy strzeleckie.

Flagą ruchu strzeleckiego jest prostokąt o proporcjach 3:5, podzielony na trzy poziome pasy jednakowej wielkości: biały czerwony, zielony. Kolory te symbolizują cele i charakter Jednostki Strzeleckiej:

- biały – moralność obywatelską,
- czerwony – symbol przelanej krwi, wierność ideałom niepodległościowym, oraz gotowość do dalszych ofiar na rzecz niepodległości,
- zielony – młodość, twórczość i radość życia.

W razie łącznego stosowania kolorów państwowych i strzeleckich – pierwszeństwo przysługuje barom państwowym.

Orzełek strzelecki

Orzełkiem jednostki strzeleckiej 2210 jest to Orzeł Wojska Polskiego z czasów II Rzeczpospolitej Polskiej.
Orzeł przedstawiony jest zgodnie z tradycją heraldyczną, w postaci gotowej do walki.
Wyobraża on stylizowanego orła ze złotą koroną zamkniętą z krzyżem, z głową zwróconą w prawo, ze skrzydłami wzniesionymi ku górze, usadowionego na tarczy amazonek, posiadający pośrodku złotą literę „S”, umieszczoną na trójkątnej tarczy rycerskiej (zwanej w heraldyce tarczą typu szwajcarskiego).
Otaczanie symbolu czcią i szacunkiem jest prawem i obowiązkiem każdego strzelca.

Sztandar

Sztandar, dawna chorągiew, stanowi symbol charakteryzujący godność jednoczącą ludzi we wspólnym działaniu dla ogólnego dobra.

1.Płatem sztandaru jest tkanina biała w kształcie kwadratu, po której obu stronach znajduje się krzyż kawalerski. Barwy sztandaru są białe, czerwone i zielone, ustalone dla barw strzeleckich. Jeden bok sztandaru wszyty jest w białą skórę przymocowaną do drzewca. Boki sztandaru, z wyjątkiem boku przytwierdzonego do drzewca, są obszyte frędzlą złotą.
2.Na stronie głównej płata, pośrodku czerwonego krzyża kawalerskiego, w czerwonym kręgu znajdują się dwie gałązki wawrzynu, ułożone w kształcie wieńca otwartego w górnej części, haftowane złotym szychem. Pośrodku wieńca jest umieszczony wizerunek strzeleckiego orła białego, z głową zwróconą do drzewca, haftowany srebrnym szychem; korona, dziób i szpony orła oraz litera S w tarczy amazonek są haftowane złotym szychem. Pomiędzy ramionami krzyża kawalerskiego, w rogach płata, są umieszczone wieńce wawrzynu oraz w ich polach umieszczone "JS 2210", haftowane złotym szychem.
3.Na stronie odwrotnej płata, pośrodku zielonego krzyża kawalerskiego, znajduje się wieniec, taki jak na stronie głównej, w środku którego jest umieszczony w trzech wierszach napis "BÓG HONOR OJCZYZNA", haftowany złotym szychem. Pomiędzy ramionami krzyża, w rogach płata, są umieszczone wieńce wawrzynu, takie jak na stronie głównej, a w ich polach są umieszczone herby miejscowości i symbole związane z historią jednostki strzeleckiej. Na ramionach krzyża kawalerskiego umieszczone są daty związane z historią jednostki strzeleckiej oraz dewiza.
4.Głowica sztandaru składa się z orła i podstawy, wykonanych z białego metalu. Korona, dziób i szpony orła są koloru złotego.
5.Na przedniej ścianie podstawy jest umieszczony "JS 2210".

"Sztandar to rzecz dziwna, zwykła szmata złotem tkana, a jednak w życiu żołnierza przedstawia ona wartość wiadomego symbolu życiowej udręki żołnierskiej, jego dążeń i celów. Przypomina dni jego chwały i sławy, jak również jego bólów i niepowodzeń."

Marszałek Józef Piłsudski

Proporczyk

Chorągiewka w kształcie litery M, przywiązywana tradycyjnie do lanc kawaleryjskich.
Barwy proporczyków określały rodzaj wojska lub służby.
Lewa strona:
barwy herbu Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka,
wpisane S od Strzelec
Prawa strona:
kolor granatowo - żółty oznacza piechotę,
kolor brązowy był noszony w jednostkach obrony terytorialnej

Odznaka Jednostki Strzeleckiej 2210

Oznaka rozpoznawcza jest symbolem solidarności i więzi strzelca z jednostką, w której pełni on służbę. Noszona jest na lewym rękawie munduru. Jej kształt jest zróżnicowany, podobnie jak symbolika odzwierciedlana na polu oznaki. Nawiązuje ona do historii jednostki i jej specyfiki.
Ryś widoczny na odznace odzwierciedla zadania realizowane przez naszą jednostkę oraz umiejętności, jakimi powinien charakteryzować się żołnierz Wojska Polskiego m.in. rozwinięte zmysły wzroku i słuchu; skryte i bezszelestne poruszanie się w terenie; szybki i cichy atak oraz inteligencję.
Ryś w średniowieczu był najczęściej symbolem złych mocy lub wpływów, ponieważ przypisywano mu zdolność przenikania wzrokiem murów i ścian.
W rzeczywistości Ryś to symbol cichego drapieżnika który skrada się za plecami wroga i chce rzucić się do gardła i je rozszarpać...
Ryś jest nam również ochroną. Pomaga nam zachować czujność obdarzając nas umiejętnością rozpoznawania sygnałów i trudności oraz dostrzegania wszelkich drogowskazów i możliwości. Dodaje nam wytrzymałości i jeśli zajdzie taka potrzeba zdolności maskowania.
Przede wszystkim jednak uczy nas jak z pomocą naszej kreatywności i zdolności wziąć życie w swoje ręce i świadomie je kształtować.

Beret

Beret strzelca z Jednostki Strzeleckiej 2210 pozwala na identyfikację jego przynależności służbowej.
Obecnie strzelcy noszą berety w kolorze brązowym.

Zawołania

Wywodzi się jeszcze z czasów organizacji plemienno-rodowych i stanowiło prawdopodobnie rodzaj hasła identyfikującego członków rodu, stosowanego w systemie mobilizacji oddziałów zbrojnych oraz w bitwie. Hasłem pomocy zwoływano rodowców do bitwy (wici). Niewykluczone, że wykształcenie się w Polsce zawołania ma związek z innym, lżejszym typem uzbrojenia defensywnego wojów słowiańskich. Zakuci w stal rycerze zachodnioeuropejscy walczący w otwartym polu, w ogłuszającym hałasie bitewnym, dysponowali praktycznie tylko zmysłem wzroku. Nic więc dziwnego, że sposobem identyfikacji stał się tam znak graficzny – herb. Wojownicy polscy zaś, uzbrojeni lekko, walczący pieszo i w terenie zalesionym, posługiwać się mogli werbalnym sposobem identyfikacji, czyli właśnie zawołaniem.
Poparciem powyższej tezy są najnowsze badania heraldyczne (Józef Szymański), z których wynika, że pierwotnie w Polsce zawołania posiadały funkcję co najmniej równorzędną ze znakami plastycznymi, czyli herbami. Dopiero pod wpływem reguł heraldyki zachodnioeuropejskiej, rola zawołania zmniejszała się, praktycznie aż do jego zaniku.

Obedire!Credere! Certare! "
Służba! Wiara! Walka!

Patron

Andrzej Bobola herbu Leliwa (ur. 30 listopada 1591 w Strachocinie, zm. 16 maja 1657 w Janowie Poleskim) – polski duchowny katolicki, jezuita, misjonarz, kaznodzieja, męczennik, święty Kościoła katolickiego, autor tekstu ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza, zwany apostołem Polesia, jeden z katolickich patronów Polski oraz patron JS 2210 Sanok.

Więcej o tym wspaniałym człowieku możesz dowiedzieć się ma stronie Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Strachocinie