Do przezwyciężenia sytuacji kryzysowej potrzebne są właściwe umiejętności, jednak same tylko umiejętności nie zagwarantują nam sukcesu. Potrzebne jest także odpowiednie nastawienie psychiczne – pragnienie przeżycia za wszelką cenę. Wiedza nie zda się na nic jeśli zabraknie nam woli przetrwania.

W sytuacji walki o przetrwanie nie ma nic równie ważnego jak wola przeżycia. Jest sprawą oczywistą, że umysł może się poddać, zanim podda się ciało. Natomiast determinacja, aby przeżyć, może zapewnić każdemu niezwykle mocny impuls w sytuacjach nadzwyczajnych.

Pomyśl o tym, bez względu na to jak trudna jest sytuacja, w której się znalazłeś, pamiętaj, że dysponujesz w każdej chwili środkami, które pomogą ci wydobyć się z opresji: twymi możliwościami intelektualnymi i fizycznymi. Uczyń z nich użytek, a będziesz mógł osiągnąć rezultat, jakiego oczekujesz.

Dwa największe zagrożenia do przetrwania mają swe źródło w twym własnym umyśle. To pragnienie wody i bierna postawa. Jeśli nie przeciwdziała im się szybko, mogą one doprowadzić do utraty morale i śmierci tych, którzy przeżyli sytuację krytyczną.

Pragnienie wody jest konsekwencją współczesnych miejskich warunków życia. Standardy życia ludzi w krajach rozwiniętych czynią ludzi “mięczakami” w tym sensie, że większość z nich jest chroniona przed zagrożeniami ze strony przyrody i środowiska. Większość mieszkańców tych krajów – w tym także pewnie i Ty, – mieszka i pracuje w ciepłych, wygodnych budynkach, ma dostęp do rozbudowanego systemu opieki zdrowotnej i ma zagwarantowane zaopatrzenie, w żywność i wodę…

W sytuacji walki o przetrwanie będziesz musiał wytłumaczyć sobie, że wygody dla krajów rozwiniętych nie są niezbędne do przetrwania. Nie rozczulaj się nad sobą. Naprawdę można się obejść, bez gotowych dań, telewizji i wielu innych rzeczy.

Musisz uświadomić sobie, że twoje obecne niewygody będą niczym w porównaniu z krańcowymi opresjami, w których znajdziesz się, jeśli będziesz siedział, użalał się nad swoim losem i nic nie robił.

Istnieją także inni wrogowie przetrwania, o bardziej fizycznym charakterze; musisz być ich świadom, aby podjąć skuteczne działania:

– BÓL:

ból jest sposobem w jaki twoje ciało sygnalizuje ci, że jest coś złego. jest on nieprzyjemny i może osłabić wolę przeżycia. Jednakże znacznie łatwiej jest go wytrzymać jeśli zrozumie się jego źródło oraz istotę, uznaje się go za coś, co można wytrzymać i koncentruje się na innych zadaniach. Pamiętaj: ból będzie odczuwany dotkliwiej, jeśli nie będziesz robił nic, tylko leżał i myślał o nim.

– ZIMNO:

spowalnia przepływ krwi i powoduje senność. Ponadto przytępia sprawność umysłową. Jest to niebezpieczne, powinieneś bezzwłocznie poszukać sobie schronienia i rozniecić ogień.

– GŁÓD:

może spowodować spadek wagi, osłabienie, zawroty głowy i mroczki w oczach, spowolnienie tętna, wzrost wrażliwości na chłód i zwiększone pragnienie. Oczywiście można mu przeciwdziałać przez jedzenie.

– PRAGNIENIE:

Podobnie jak głód może powodować otępienie. jest ważne aby stale zaopatrywać organizm w wodę. jeśli wody brakuje, należy ograniczyć spożywanie pokarmów; organizm zużywa wodę do usuwania niewykorzystanych części pokarmu.

– ZMĘCZENIE:

może być przyczyną zapadnięcia w letarg, stan psychiczny spowodowany poczuciem beznadziejności, brakiem wyznaczonego celu i nudą. Ważne jest aby osoba walcząca o przetrwanie zażywała dostatecznego odpoczynku.

– SAMOTNOŚĆ:

przebywanie z dala od ludzi może naturalnie spowodować poczucie samotności doprowadzające z kolei do poczucia beznadziejności i rozpaczy. Można je pokonać przez stałe zajmowanie się różnymi rzeczami i dążeniem do samowystarczalności.

– GŁÓWNYMI PRIORYTETAMI:

w sytuacji walki o przetrwanie są schronienie, ogień i woda. Jeśli masz pod dostatkiem wody i opału na ogień tj. drewna, będziesz miał także dostęp do materiału na budowę schronienia. Jeśli tak właśnie jest to dysponujesz wszystkimi trzema, najbardziej potrzebnymi rzeczami.

POMIARY (KTÓRE MOGĄ BYĆ PRZYDATNE I JAK JE ZROBIĆ)

POMIAR WYSOKOŚCI DRZEWA

I SPOSÓB

Znajdź prostego kija, który będzie ci sięgał dokładnie do oczu. Znajdź sobie również kogoś, kto ci go przytrzyma
Połóż się na ziemi, nogami w kierunku drzewa, a kij niech stoi na ziemi prosto, dotykając twoich stóp
Czubek kija musisz widzieć w jednej linii z wierzchołkiem drzewa. Jeżeli drzewo wystaje znad kija- oddal się, a jeżeli czubek kija widzisz wyżej niż wierzchołek drzewa- musisz się przybliżyć do drzewa.
Gdy w końcu ci się uda, zmierz parokrokami odległość od miejsca, gdzie leży twoja głowa do drzewa. Odległość ta będzie równa wysokości drzewa.

II SPOSÓB

Inna metoda wykorzystuje cień jaki daje drzewo, a więc np. w gęstym lesie jest bezużyteczna. Aby ją zastosować, musimy mieć patyk o długości 1m. jeżeli zmierzymy długość cienia, jaki daje drzewo oraz długość cienia patyka, i podzielimy pierwszą długość przez drugą, otrzymamy wysokość drzewa w metrach. Jeżeli patyk będzie miał inną długość, obliczona wartość będzie wielokrotnością długości patyka, czyli dowiemy się ile razy nasz patyk zmieści się w wysokości drzewa.

POMIAR SZEROKOŚCI RZEKI

I SPOSÓB

Znajdź jakiś charakterystyczny pkt na drugim brzegu, np. kamień, drzewo
Stań w miejscu leżącym dokładnie po przeciwnej stronie twojego kamienia, drzewa
Obróć się bokiem do rzeki i przejdź jakiś dystans (np. 10pk.). wbij w tym miejscu palik.
Idź dalej, pokonując dokładnie tę samą odległość co poprzednia. Wbij drugi palik.

II SPOSÓB

Musisz znaleźć dwa patyki- pierwszy, sięgający do oczu, i drugi- równy połowie długości pierwszego
Znajdź charakterystyczny punkt na drugim brzegu rzeki. Po przeciwnej stronie na swoim brzegu wbij krótszy patyk. Oba te punkty muszą znajdować się na jednakowej wysokości
Oddal się od rzeki do miejsca, w którym przez ustawiony pionowo dłuższy patyk w jednej linii będziesz widzieć czubek krótszego i punkt na drugim brzegu.
Odległość między obydwoma patykami jest równa szerokości rzeki

POMIAR PRĘDKOŚCI RZEKI

Idąc wzdłuż brzegu rzeki odmierz odległość np. 20m. oznacz początek i koniec tego odcinka.
Znajdź patyk i wrzuć go do rzeki na początku twojego dystansu.
Zmierz zegarkiem ile sekund zajmie patykowi pokonanie tej odległości
Jeżeli podzielisz liczbę metrów przez liczbę sekund, otrzymasz prędkość rzeki wyrażoną w metrach na sekundę.
“NA OKO”

Należy pamiętać, że dokładność oceny odległości zależy od następujących czynników:
• – od rozmiarów i wyrazistości konturów przedmiotów terenowych
• – od ich koloru w stosunku do otaczającego tła
• – od oświetlenia i przejrzystości powietrza

Przedmioty o drobnych rozmiarach (krzaki, patyki, drobne gałązki) powodują złudzenie większej do nich odległości. Przedmioty większych rozmiarów- przeciwnie, „zmniejszają” odległość.
Przedmioty o jasnym zabarwieniu wydają się być bliżej położone od przedmiotów ciemnych. „Skrócenie” odległości wywołuje również tło jednobarwne, monotonne (łąka). Natomiast tło różnokolorowe daje złudzenie zwiększenia odległości.
W dzień pochmurny lub deszczowy, w czasie mgły czy tez o zmroku przedmioty wydają się być dalej położone, w dzień jasny, w słońcu- odwrotnie, odległość wyraźnie „skraca się”.

• Odległość wydaje się nam krótsza od rzeczywistej:
  • – przy silnym oświetleniu słonecznym
  • -przy czystym powietrzu
  • -do przedmiotów o jasnych barwach
  • -w terenie jednokolorowym
  • -do przedmiotów dużych
  • -w terenie górzystym
  • – przy patrzeniu z dołu w górę

Odległość wydaje się nam dłuższa od rzeczywistej:

• -podczas mgły
• -w czasie deszczu
• -o zmroku
• -w lesie
• -na ciemnym tle
• -do przedmiotów o ciemnych kolorach
• -do świateł w nocy
• -do przedmiotów małych
• -przy patrzeniu z góry w dół

MIERZENIE ODLEGŁOŚCI KROKAMI

Każdy indywidualnie powinien zmierzyć przeciętną długość własnego kroku. Aby przejść, np. odcinek 100m, musimy zrobić 130 kroków. Przyjęto dla ułatwienia liczyć nie pojedyncze kroki, a co drugi krok. Czy w podanym przykładzie będziemy mieli 65 podwójnych kroków, licząc przeciętnie długość 1 kroku- 75cm.
Należy pamiętać, że długość kroku zależy od tereny. Np. długość kroku człowieka maszerującego pod górę będzie mniejsza od kroku tego samego człowieka idącego po równej twardej powierzchni. Skróceniu kroku występuje również przy marszu po powierzchni miękkiej, piaszczystej.

OBLICZANIE CZASY TRWANIA MARSZU

Zakładając, że człowiek może poruszać się z prędkością marszową równą 5km/godz., to np. po upływie 3 godzin marszu długość przebytego odcinka drogi wyniesie ok. 15km.

SZYBKOŚĆ ROZCHODZENIA SIĘ DŹWIĘKU

Prędkość rozchodzenia się dźwięku w powietrzu wynosi 330m/s. na przykład na skraju lasu widzimy drwala ścinającego drzewo. Widzimy upadek drzewa, a po chwili słys