Właściwości wojny górskiej są następujące:

1. Utrudniona łączność.
2. Duża ilość martwych pól.
3. Utrudnione ruchy wojsk ze względu na brak dróg.
4. Utrudnione działanie artylerii.
5. Utrudniona budowa rowów strzeleckich.
6. Utrudnione zwiady, bez których jednak, szczególnie w wojnie górskiej, nie sposób się obyć…

Są to zarówno zalety i wady działań w górach..

Dawniej wojna górska ograniczała się do obrony przełęczy i wąwozów, zasady były podobne do obrony cieśnin odkrytych.
nowoczesne szyki wojska potrafią wziąć i stro­me wzgórza. Wobec tego:

• Powinno się zorganizować czynną obronę przełęczy i wą­wozów
• Pokryć stoki wzgórz flankującym ogniem punktów oporu, porozrzucanych po stokach i wzajemnie się podtrzymują­cych
• założyć pozycję odwodową (obrona bierna) za przełęczą (rys. 229).
  
  Należy zwrócić uwagę na staranne zamaskowanie pozycji oraz na ustanowienie łączności telefonicznej i optycznej.

Rozmieszczenie artylerii zależy od odległości celów. Dla dalszych celów umieszcza się ją za wzgórzem, dla bliższych na przełęczach, a nawet często bezpośrednio w pobliżu, jeśli idzie o zupełnie bliskie cele (rys. 230)

CHARAKTERYSTYKA TERENU GÓRSKIEGO

Góry stanowią najbardziej odmienny od innych obszar, zarówno pod względem ukształtowania, rzeźby terenu, jak i klimatu i infrastruktury. Poza tym istnieje znaczna różnica pomiędzy poszczególnymi pasmami górskimi.
Cechy charakteryzujące teren górski:

• znaczna wysokość nad poziomem morza;
• głębokie pofałdowania;
• poziome i pionowe rozczłonkowanie rzeźby terenu oraz kąt nachylenia zboczy;
  kamienisty grunt;
• kręte strumyki i rzeki z szybkim prądem i kamienistym dnem oraz stromymi brzegami;
  duża ilość opadów;
• nagłe zmiany warunków atmosferycznych;
• ograniczony zasięg widoczności;
• brak rozwiniętej drożni;
• mała liczba osiedli, a co za tym idzie słabo rozwinięta infrastruktura.

Jak wynika z podanych wyżej punktów góry są terenem o urozmaiconej rzeźbie, posiadają strome, głęboko rozcięte zbocza. Różnice wysokości względnej wahają się w granicach 200-1000 m na 1 km, przy czym kąt nachylenia zboczy dochodzi nawet do 90°.
Wysokość bezwzględna (wysokość liczona od poziomu morza) rzutuje na następujący podział gór:
» góry niskie – 500 – 1000 m n.p.m., kąt nachylenia zboczy 5 – 15°;
» góry średnie – 1000 – 2000 m n.p.m., kąt nachylenia zboczy 10 – 25°;
» góry wysokie – ponad 2000 m n.p.m., kąt nachylenia zboczy 25 – 45°.

Z wojskowego punktu widzenia ważnym elementem terenu górskiego są zbocza, ponieważ one w głównej mierze decydować będą o tempie, kierunkach i możliwości działania.
Można je podzielić ze względu na kąt nachylenia na:

• łagodne – 5 – 10°;
• średnie – 10 – 20°;
• strome – 20 – 30°.

Zbocza zazwyczaj nie mają równomiernego pokrycia, ich powierzchnia jest często kamienista, o rzadkiej i nikłej roślinności lub jej w ogóle pozbawiona. Charakteryzując zbocza nie sposób pominąć zjawiska osypisk i lawin kamiennych lub śnieżnych. Mogą one powstawać w sposób naturalny, na skutek działania sił przyrody lub sztuczny spowodowany celową działalnością człowieka.
Istnieje podział lawin ze względu na kąt pochylenia zbocza:

• ok. 30 – 33° – piaszczyste;
• ok. 35° – żwirowe;
• ok. 36 – 40° – kamieniste;
• 15 – 60° – śniegowe, przy pokrywie śnieżnej powyżej 30 cm.

W niższych partiach gór zbocza są porośnięte lasami z przewagą drzew iglastych, im wyżej nad poziomem morza, tym roślinność jest uboższa, by w szczytowych partiach gór wysokich zaniknąć zupełnie i odsłonić kamieniste podłoże.
Ważnym, obok ukształtowania terenu, czynnikiem wyróżniającym góry od innych krain geograficznych jest klimat.
Generalna zasada stanowi, iż wraz ze wzrostem wysokości o każde 100 m, temperatura powietrza obniża się średnio 0,6° C, ciśnienie spada o 8 -10 mm słupka Hg, a gęstość powietrza obniża o 0,12%.

Wyniki prowadzonych obserwacji meteorologicznych dowodzą, że w górach jest od 1,5 do 2 razy więcej opadów atmosferycznych niż na przyległych do nich dolinach. Gwałtowne opady, występujące zazwyczaj latem, po połączeniu z ukształtowaniem terenu powodują szybki przyrost poziomu wód w rzekach i potokach, wzrost ich prędkości i w efekcie niszczenie infrastruktury terenowej (mostów, przepraw, dróg) oraz powodzie.
Opady zimowe powodują, iż teren staje się trudno dostępny lub w ogóle niedostępny. Ponadto zalegająca pokrywa śnieżna, ulegając stopieniu na wiosnę powoduje te same skutki co letnie opady.
Przeciętne temperatury w górach są na ogół niższe niż na równinach, na co znaczny wpływ mają wiatry.
Brak dokumentów.