Niezależnie od zadania patrolu nacisk przygotowań do operacji patrolowej powinien być położony na umiejętności taktyczne, takie jak posługiwanie się mapą, busolą i sprzętem specjalistycznym oraz techniki poruszana się w terenie i maskowanie.

Podstawowe przygotowanie do operacji obejmuje:

• Zamaskowanie odkrytych powierzchni ciała.
• Zamaskowanie umundurowania oraz uzbrojenia i pozostałego wyposażenia.
• Sprawdzenie gotowości do użycia poszczególnych elementów własnego wyposażenia, w szczególności broni i łatwości dostępu do kluczowych części oporządzenia.

Kontrola Gotowości

Kontrola gotowości musi być przeprowadzona drobiazgowo, nawet gdy patrol ma już doświadczenie w tego typu operacjach. Kontrolę przeprowadzają dowódcy poszczególnych elementów patrolu w odniesieniu do swoich podwładnych, a dowódca patrolu kontroluje wybiórczo całość patrolu. Kontrola ma wpływ na stan fizycznego i psychicznego przygotowania patrolu do wykonania zadania, oraz zapewnia opracowanie wszystkich szczegółów, ekwipunku umundurowania i uzbrojenia. W ramach kontroli dowódcy kontrolują także wiedzę członków patrolu na temat operacji.

Każdy musi wiedzieć jako minimum:

Dokładny plan działania patrolu.
Wiedzieć, co i kiedy ma robić.
Wiedzieć, co mają robić pozostali członkowie patrolu.
Znać hasła, odezwy oraz sygnały i kryptonimy.

Pozostałe działania w ramach kontroli gotowości obejmują kontrolę uzbrojenia i wyposażenia oraz zamaskowania i wyciszenia całego ekwipunku noszonego przez żołnierza.

Kolejnym elementem kontroli jest sprawdzenie map, czy nie znajdują się na nich informacje, które mogą być źródłem danych dla nieprzyjaciela.

Kontrola wymaga sprawdzenia żołnierzy, czy nie posiadają przy sobie dokumentów osobistych oraz prywatnych notatek, kontrolowane jest także przygotowanie dodatkowego ekwipunku specjalistycznego, jego przenoszenie i zamaskowanie.

Podstawowe zasady działań patrolowych

Działanie każdego patrolu opiera się na trzech zasadach prowadzenia działań patrolowych.

• Konsekwentnym dążeniu do osiągnięcia celu operacji.
• Maskowaniu działania.
• Ciągłym ubezpieczaniu się patrolu.

Osiągnięcie celu

Patrol otrzymuje rozkaz oraz cel operacji. Przebieg działań jest uzależniony od osiągnięcia tego celu i jemu patrol podporządkowuje całe działanie.

Maskowanie działania

Patrol nie może dać się zdemaskować oraz nie może pozwolić na zdemaskowanie swojego celu zanim ten nie zostanie zrealizowany. W przypadku zdemaskowania działań patrolu przez przeciwnika, cała operacja może mieć niewielką szansę powodzenia.

Metody maskowania działań patrolu

Ograniczenie poruszania do minimum w rejonie obiektu działania.
Podchodzenie do obiektu działania nie bliżej niż jest to konieczne.
Zastosowanie sprzętu, który umożliwia obserwację z odległości oraz pozwala na obserwację w warunkach ograniczonej widoczności.
Przestrzeganie dyscypliny dźwięku, światła i ruchu.
Do minimum ograniczenie łączności radiowej oraz porozumiewania się głosem.

Ciągłe ubezpieczenie

W żadnym momencie patrol nie może znaleźć się w stanie całkowitego zaskoczenia przez wroga. Patrol nie może sobie pozwolić na utratę kontroli nad sytuacją.

W przypadku bezpośredniego kontaktu z wrogiem patrol musi być wstanie zerwać ten kontakt.

Patrol musi być w ciągłej gotowości do natychmiastowego działania w każdym momencie.

Rozpoznanie

Rozpoznanie to uzyskiwanie informacji o sile przeciwnika i terenie. Celem rozpoznania jest także potwierdzenie, uaktualnienie lub rozszerzenie posiadanych informacji.

Formacje ogólno-wojskowe prowadzą rozpoznanie obiektów, rejonów oraz tras działania. Podstawą powodzenia działania grup rozpoznania jest skuteczne maskowanie własnego działania.

Rozpoznanie obiektu

Rozpoznanie obiektu to uzyskanie informacji o ściśle określonym obiekcie działania, jego bezpośrednim otoczeniu oraz znajdujących się siłach przeciwnika w obrębie tego obiektu. Rozpoznanie obiektu przeprowadzane jest przez patrol w sile drużyny lub plutonu.

Metody rozpoznawania obiektu

Patrol dokonuje rozpoznania obiektu przez jego obserwację. Obserwacja może byś prowadzona dwoma metodami, metodą obserwacji stacjonarnej lub metodą obserwacji z kolejnych punktów obserwacyjnych. Wyboru metody dokonuje się na podstawie danych z analizy terenu i sytuacji w rejonie działania.

Obserwacja stacjonarna

Polega ona na zbieraniu informacji z jednego lub kilku punktów obserwacyjnych obsadzonych przez zespoły rozpoznawcze. Każdy zespól zajmuje jeden punkt obserwacji i nie zmienia go aż do zakończenia rozpoznania. Ilość punktów zależna jest od liczebności patrolu, terenu oraz aktywności wroga. Obserwację stacjonarną stosuje się wtedy, gdy na zbieranie informacji o obiekcie działania jest niewiele czasu i patrol działa w ściśle określonych granicach czasowych.

Obserwacja ta polega na zbieraniu informacji o obiekcie przez jeden lub dwa zespoły rozpoznawcze z jednego lub kilku niestacjonarnych punktów obserwacyjnych, które znajdują się wokół obiektu. Każdy zespół zajmuje wyznaczony punkt obserwacyjny, na którym zbierane są informacje, po czym przemieszcza się do następnego i kontynuuje obserwację bądź wraca do reszty patrolu. Ilość punktów rozpoznawczych jest zależna od ilości żołnierzy w patrolu oraz ukształtowania terenu i aktywności przeciwnika. Obserwacja z kolejnych punktów obserwacyjnych stosowana jest wtedy, gdy nie ma ściśle określonego czasu działania patrolu podczas zbierania informacji o obiekcie.

Podstawą rozpoczęcia przygotowania patrolowania, podobnie jak i działań taktycznych, jest otrzymanie zadania bojowego. Procedura przygotowania patrolowania uzależniona jest przede wszystkim od czasu, w jakim pododdział ma rozpocząć patrolowanie, miejsca patrolowania i czasu trwania patrolowania. Przygotowanie obejmuje: planowanie patrolowania, organizowanie patrolowania, doprowadzenie patrolu do gotowości do patrolowania oraz przysposobienie rejonu (trasy) patrolowania. Zakres treści oraz czas poświęcony na poszczególne etapy przygotowania patrolowania determinują określona sytuacja bojowa oraz posiadany czas. Skrajnym przypadkiem może być decyzja wysłania w toku natarcia bojowego patrolu rozpoznawczego (BPR) w celu utrzymania kontaktu bojowego z wycofującym się przeciwnikiem. Czas, jakim dysponuje w tym przypadku dowódca patrolu, jest skrajnie ograniczony. Niemniej jednak dowódca musi podjąć decyzję, sporządzić szkic działania, postawić zadania bojowe podwładnym oraz utworzyć ugrupowanie patrolu. Komfortową sytuacją jest przygotowanie patrolowania w sytuacji braku bezpośredniego kontaktu z przeciwnikiem. Zakres przygotowania patrolowania w tej sytuacji będzie pełny i pozwoli na zwiększenie prawdopodobieństwa osiągnięcia zakładanych celów. Jednak bez względu na sytuację taktyczną i ilość posiadanego czasu dowódca pododdziału wyznaczonego do patrolowania, bazując na swoim doświadczeniu, powinien wypracować minimum treści planowania i organizowania, które zapewnią powodzenie działania.

Planowanie patrolowania

Planując patrolowanie dowódca powinien przeanalizować zadanie i skalkulować czas postawić zadania przygotowawcze, w których ujmuje:

• charakter patrolu,
• miejsce zbiórki składu patrolu (rejon wyjściowy),
• zakres i sposób przygotowania stanu osobowego, sprzętu bojowego i uzbrojenia do działania
  (maskowanie, kamuflaż, pobranie dodatkowych środków obserwacji, zapasów amunicji,
  racji żywnościowych, wody itp.),
• czas, miejsce i sposób postawienia zadania bojowego.

Kalkulacja czasu dowódcy patrolu

13:00 Otrzymanie zadania
20:00 – wyjście z ugrupowania wojsk własnych
02:00 – powrót w ugrupowanie wojsk własnych

13:00 – 13:15 Analiza zadania i kalkulacja czasu;
13:15 – 13:30 Postawienie zadań przygotowawczych;
13:30 – 13:50 Ocena sytuacji;
13:50 – 14:10 Podjęcie decyzji i sporządzenie szkicu (mapy) działania;
14:10 – 15:00 Postawienie zadania bojowego i przeprowadzenie rekonesansu;
15:00 – 15:30 Kontrola przygotowania patrolu do działania;
15:30 – 16:00 Dzienny trening działania w obiekcie;
16:00 – 17:00 Kontrola maskowania, przygotowania wyposażenia;
17:00 – 18:30 Przygotowanie rejonu wyjściowego i odcinka przekraczania ugrupowania
wojsk własnych;
18:30 – 19:15 Nocny trening działania w obiekcie;
19:15 – 19:30 Końcowa kontrola przygotowania patrolu do działania;
19:30 – 20:00 Domarsz do rejonu (linii) wyjściowej;
20:00 Wyjście z ugrupowania sił własnych.

Organizowanie patrolowania

Organizując patrolowanie dowódca powinien przekazać podwładnym ustalone w toku planowania zadania bojowe. Zadanie można postawić, zależnie od sytuacji, w formie rozkazu bojowego lub kolejno rozkazów bojowych dla poszczególnych elementów patrolu.

Jednakże w każdym przypadku w części zadaniowej powinien ująć:

• czas wyjścia i powrotu w ugrupowanie wojsk własnych,
• technikę i sposoby poruszania się patrolu,
• drogi, kierunki (główne i zapasowe) działania,
• linię (punkt) wyjściową do opuszczenia i powrotu do własnego ugrupowania,
• punkty zbiórek i sposób ich zajmowania,
• techniki działania w terenie odkrytym (zajętym przez przeciwnika),
• sposób działania w wypadku napotkania przeciwnika,
• sposób działania w obiekcie (rejonie) patrolowania,
• sposób wsparcia ogniowego,
• znaki rozpoznawcze i sygnały.

Stawianie zadań bojowych dowódca może realizować w punkcie rekonesansowym w pobliżu odcinka przekraczania rubieży wojsk własnych, w miarę możliwości, zapewniającego również obserwację terenu niezajętego oraz rubieży przedniego skraju przeciwnika. Po postawieniu zadań bojowych dowódca patrolu tworzy elementy ugrupowania patrolu, przydzielając do nich określone środki ogniowe, specjalistów a także dodatkowe wyposażenie niezbędne do wykonania określonych zadań. Organizując współdziałanie oraz zabezpieczenie bojowe i logistyczne kontroluje proces doprowadzenia zadań do poszczególnych wykonawców. Znajomość i zrozumienie zadań przez podwładnych oraz ich roli w wykonaniu zadania głównego. Szczególna uwagę zwraca na znajomość znaków i sygnałów alarmowych, dowodzenia i rozpoznawczych oraz na sposoby zachowania się żołnierzy patrolu na poszczególne sygnały. Nadzoruje pobieranie i dystrybucję środków materiałowych i wyposażenia dodatkowego.

Doprowadzenie składu patrolu do gotowości do wykonania zadania