SPO – Standardowe Procedury Operacyjne

1.a. kontakt wzrokowy
Jeżeli zespół widzi nieprzyjaciela samemu będąc niewidocznym to powinien:
– zająć ukryte stanowisko
– poczekać na oddalenie się przeciwnika
– jeśli działa jako szpica zameldować dowódcy elementu rozpoznawczego o składzie i kierunku działania nieprzyjaciela
– jeśli działa samodzielnie obejść niebezpieczny rejon

1.b. wykrycie przez pojedynczego nieprzyjaciela który zaczyna strzelać

– należy natychmiast zalec i odpowiedzieć ogniem
– szperacz wystrzeliwuje w kierunku nieprzyjaciela cały magazynek a następnie pod osłoną starszego szperacza wycofuje się w jego kierunku
– procedurę należy powtarzać do czasu oderwania się od przeciwnika

1.c. zasadzka lub natknięcie się z bliska na nieprzyjaciela

– szperacz pokrywa ogniem ciągłym pozycje nieprzyjaciela
– starszy szperacz rzuca granat dymny pomiędzy nieprzyjaciela a szperacza a następnie likwiduje swoim ogniem najgroźniejszych przeciwników do momentu pokrycia rejonu przez dym
– szperacz rzuca granat odłamkowy i wycofuje się w kierunku starszego szperacza tak by nie utrudniać mu prowadzenia ognia osłonowego
– zespół rusza w kierunku najbliższej kryjówki
– jeśli kontakt nie może być zerwany wzywa się wsparcie ogniowe lub grupę osłonową
– jeśli dojdzie do rozproszenia zespołu powinien on się spotkać w ostatnim RV

1.d. zasadzka daleka /ostrzał artylerii, km lub snajpera/

– zespół zalega a następnie dowódca zespołu podaje godzinę oznaczającą kierunek wycofania i odległość na jaką należy się wycofać np. “9 na 300” oznacza wycofanie się w lewo pod kątem 45 stopni do kierunku marszu na odległość 300 metrów
– punkt wycofania zostaje automatycznie jako ARV
– jeżeli dojdzie do rozproszenia zespołu zbiera się on w RV

1.e. atak z powietrza

– zespół kryje się w najbliższym dostępnym ukryciu
– w przerwach pomiędzy przelotami samolotu /śmigłowca/ przemieszcza się w kierunku ukryć zapewniających osłonę przed wykryciem z powietrza
– zespół pozostaje w ukryciu aż do odlotu samolotu
– zespół nie odpowiada ogniem na atak
– w wypadku rozproszenia zespołu zbiera się on w ostatnim RV

2.Grupa rozpoznawcza /sekcja – drużyna/ skład 4-8 zwiadowców Zasady przemieszczania się zespołu. Wykonując zadanie rozpoznawcze w składzie w/w grupa obchodzi napotkane oddziały oraz ubezpieczenia nieprzyjaciela meldując ich skład, miejsce spotkania oraz godzinę spotkania a także ewentualny charakter i kierunek działań. Dane powyższe przekazuje w zależności od dyspozycji przełożonego udzielanych przed wyruszeniem na misję. Poruszając się w terenie należy stosować opisane wcześniej techniki polowe dotyczące marszu i patrolowania. Bezwzględnie należy stosować ubezpieczenie marszowe. Kolejność marszu /szperacze lub obserwator, dowódca grupy, radiooperator, paramedyk, Zwiadowcy, zastępca dowódcy grupy /.

Standardowe procedury operacyjne

2.a. zatrzymanie taktyczne / sygnał dowodzenia: uwaga! stój! /

– sygnał podaje ubezpieczenie lub d-ca grupy
– należy wykonać przyklęk, zachować bezwzględną ciszę
– prowadzić obserwację w swoim sektorze oraz obserwację dowódcy

2.b. ubezpieczenie dowódcy /sygnał dowodzenia: zbiórka! obrona okrężna! /

– sygnał podaje dowódca grupy
– stosuje się go w celu ubezpieczenia dowódcy przy czynnościach związanych z orientowaniem mapy, wytyczaniem kierunku marszu, nawiązaniem łączności.
– poszczególni strzelcy zajmują stanowiska wokół dowódcy w formie trójkąta /grupa 3 strzelców + dowódca /, diamentu /dowódca + 4-7 strzelców /
– postawa w zależności od terenu i widoczności / klęcząca lub leżąca/

2.c. ubezpieczenie miejsca postoju /rozkaz ustny po wybraniu miejsca przez dowódcę/

– stosowane w przypadku odpoczynku grupy
– miejsce wybrane na postój powinno być trudno dostępne dla nieprzyjaciela, zakryte przed obserwacją, mieć możliwość dogodnej ewakuacji
– ubezpieczenie organizować w parach na najbardziej zagrożonych kierunkach
– na ubezpieczenia m.p. wystawiać maksimum połowę stanu etatowego grupy

2.d. przekraczanie drogi, mostu, torów kolejowych /sygnał dowodzenia: uwaga! rejon niebezpieczny !/

– miejsce wybrane na przekraczanie w/w przeszkód terenowych powinno być zakryte o ile to możliwe przed obserwacją nieprzyjaciela
– należy pamiętać o ubezpieczeniu i skontrolowaniu rejonu przez szperaczy aby uniknąć zasadzki lub wykrycia przez nieprzyjaciela
– przekraczanie rozpoczynać na sygnał dowódcy lub ubezpieczenia
– po pokonaniu przeszkody sprawdzić stan ludzi /szczególnie w nocy/

2.e. zasadzka bliska

– rozwinięcie grupy w kierunku zagrożenia
– natychmiastowe otwarcie ognia ciągłego
– obezwładnienie nieprzyjaciela granatami
– atak stanowisk nieprzyjaciela /ruch do przodu – połączony na przemian z ostrzałem/
– Uwaga! Nie próbuj szukać ukrycia, w każdej dobrze zastawionej zasadzce w tych miejscach będą miny, działaj szybko, nie skupiaj się w większej grupie, część oddziału która nie wpadła w strefę “śmierci” powinna zaatakować z boku lub z tyłu
– Uwaga! W przypadku niemożności opanowania pozycji nieprzyjaciela /duża przewaga liczebna, warunki terenowe należy starać się zerwać kontakt poprzez rzucenie granatów dymnych i wycofanie stosując wzajemne ubezpieczenie – część oddziału osłania reszta wycofuje się do najbliższego ukrycia. Procedurę tę powtarzać do czasu zerwania kontaktu.
– Uwaga! Decyzje dotyczące wycofania, wzajemnego ubezpieczenia, ewentualnego ARV podejmuje dowódca grupy

2.f. zasadzka daleka

– kiedy na patrol zaczynają spadać pociski moździerzowe lub z dużej odległości otwiera ogień karabin maszynowy dowódca patrolu podaje kierunek wycofania według procedury opisanej w punkcie 1.d.

2.g atak z powietrza

– postępować według procedury 1.e
– w przypadku niemożności zastosowania rozproszyć grupę wyznaczając ARV