1. kontakt wzrokowy
   Jeżeli zespół widzi nieprzyjaciela samemu będąc niewidocznym to powinien:
   • zająć ukryte stanowisko
   • poczekać na oddalenie się przeciwnika
   • jeśli działa jako szpica zameldować dowódcy elementu rozpoznawczego o składzie i kierunku działania nieprzyjaciela
   • jeśli działa samodzielnie obejść niebezpieczny rejon
2. wykrycie przez pojedynczego nieprzyjaciela który zaczyna strzelać
   • należy natychmiast zalec i odpowiedzieć ogniem
   • szperacz wystrzeliwuje w kierunku nieprzyjaciela cały magazynek a następnie pod osłoną starszego szperacza wycofuje się w jego kierunku
   • procedurę należy powtarzać do czasu oderwania się od przeciwnika
3. zasadzka lub natknięcie się z bliska na nieprzyjaciela
   • szperacz pokrywa ogniem ciągłym pozycje nieprzyjaciela
   • starszy szperacz rzuca granat dymny pomiędzy nieprzyjaciela a szperacza a następnie likwiduje swoim ogniem najgroźniejszych przeciwników do momentu pokrycia rejonu przez dym
   • szperacz rzuca granat odłamkowy i wycofuje się w kierunku starszego szperacza tak by nie utrudniać mu prowadzenia ognia osłonowego
   • zespół rusza w kierunku najbliższej kryjówki
   • jeśli kontakt nie może być zerwany wzywa się wsparcie ogniowe lub grupę osłonową
   • jeśli dojdzie do rozproszenia zespołu powinien on się spotkać w ostatnim RV
4. zasadzka daleka /ostrzał artylerii, km lub snajpera/
   • zespół zalega a następnie dowódca zespołu podaje godzinę oznaczającą kierunek wycofania i odległość na jaką należy się wycofać np. “9 na 300” oznacza wycofanie się w lewo pod kątem 45 stopni do kierunku marszu na odległość 300 metrów
   • punkt wycofania zostaje automatycznie jako ARV
   • jeżeli dojdzie do rozproszenia zespołu zbiera się on w RV
5. atak z powietrza
   • zespół kryje się w najbliższym dostępnym ukryciu
   • w przerwach pomiędzy przelotami samolotu /śmigłowca/ przemieszcza się w kierunku ukryć zapewniających osłonę przed wykryciem z powietrza
   • zespół pozostaje w ukryciu aż do odlotu samolotu
   • zespół nie odpowiada ogniem na atak
   • w wypadku rozproszenia zespołu zbiera się on w ostatnim RV

Grupa rozpoznawcza

/sekcja – drużyna/ skład 4-8 zwiadowców

Zasady przemieszczania się zespołu: wykonując zadanie rozpoznawcze w składzie w/w grupa obchodzi napotkane oddziały oraz ubezpieczenia nieprzyjaciela meldując ich skład, miejsce spotkania oraz godzinę spotkania a także ewentualny charakter i kierunek działań. Dane powyższe przekazuje w zależności od dyspozycji przełożonego udzielanych przed wyruszeniem na misję. Poruszając się w terenie należy stosować opisane wcześniej techniki polowe dotyczące marszu i patrolowania. Bezwzględnie należy stosować ubezpieczenie marszowe. Kolejność marszu: szperacze lub obserwator, dowódca grupy, radiooperator, paramedyk, Zwiadowcy, zastępca dowódcy grupy.

Standardowe procedury operacyjne

1. zatrzymanie taktyczne / sygnał dowodzenia: uwaga! stój! /- sygnał podaje ubezpieczenie lub d-ca grupy
   • należy wykonać przyklęk, zachować bezwzględną ciszę
   • prowadzić obserwację w swoim sektorze oraz obserwację dowódcy
2. ubezpieczenie dowódcy /sygnał dowodzenia: zbiórka! obrona okrężna! /- sygnał podaje dowódca grupy
   • stosuje się go w celu ubezpieczenia dowódcy przy czynnościach związanych z orientowaniem mapy, wytyczaniem kierunku marszu, nawiązaniem łączności
   • poszczególni strzelcy zajmują stanowiska wokół dowódcy w formie trójkąta /grupa 3 strzelców + dowódca /, diamentu /dowódca + 4-7 strzelców /
   • postawa w zależności od terenu i widoczności / klęcząca lub leżąca/
3. ubezpieczenie miejsca postoju /rozkaz ustny po wybraniu miejsca przez dowódcę/- stosowane w przypadku odpoczynku grupy
   • miejsce wybrane na postój powinno być trudno dostępne dla nieprzyjaciela, zakryte przed obserwacją, mieć możliwość dogodnej ewakuacji
   • ubezpieczenie organizować w parach na najbardziej zagrożonych kierunkach
   • na ubezpieczenia m.p. wystawiać maksimum połowę stanu etatowego grupy
4. przekraczanie drogi, mostu, torów kolejowych /sygnał dowodzenia: uwaga! rejon niebezpieczny !/- miejsce wybrane na przekraczanie w/w przeszkód terenowych powinno być zakryte o ile to możliwe przed obserwacją nieprzyjaciela
   • należy pamiętać o ubezpieczeniu i skontrolowaniu rejonu przez szperaczy aby uniknąć zasadzki lub wykrycia przez nieprzyjaciela
   • przekraczanie rozpoczynać na sygnał dowódcy lub ubezpieczenia
   • po pokonaniu przeszkody sprawdzić stan ludzi /szczególnie w nocy/
5. zasadzka bliska- rozwinięcie grupy w kierunku zagrożenia
   • natychmiastowe otwarcie ognia ciągłego
   • obezwładnienie nieprzyjaciela granatami
   • atak stanowisk nieprzyjaciela /ruch do przodu – połączony na przemian z ostrzałem/
   • Uwaga! Nie próbuj szukać ukrycia, w każdej dobrze zastawionej zasadzce w tych miejscach będą miny, działaj szybko, nie skupiaj się w większej grupie, część oddziału która nie wpadła w strefę “śmierci” powinna zaatakować z boku lub z tyłu
   • Uwaga! W przypadku niemożności opanowania pozycji nieprzyjaciela /duża przewaga liczebna, warunki terenowe należy starać się zerwać kontakt poprzez rzucenie granatów dymnych i wycofanie stosując wzajemne ubezpieczenie – część oddziału osłania reszta wycofuje się do najbliższego ukrycia. Procedurę tę powtarzać do czasu zerwania kontaktu.
   • Uwaga! Decyzje dotyczące wycofania, wzajemnego ubezpieczenia, ewentualnego ARV podejmuje dowódca grupy
6. zasadzka daleka
   • kiedy na patrol zaczynają spadać pociski moździerzowe lub z dużej odległości otwiera ogień karabin maszynowy dowódca patrolu podaje kierunek wycofania według procedury opisanej w punkcie “zasadzka daleka”
7. atak z powietrza
   • postępować według procedury “atak z powietrza”
   • w przypadku niemożności zastosowania rozproszyć grupę wyznaczając ARV