Podczas operacji zwiadowczych i specjalnych każdy członek oddziału albo patrolu ma ściśle wyznaczoną funkcję i rolę, która nie zmienia się podczas całej operacji.
Specjaliści tacy jak d-cy, radiooperatorzy albo medycy mają zawsze tą samą rolę. To, czego publika często jest świadkiem oglądając głupawe filmy rodem z Hollywood, gdzie sierżant podchodzi do pierwszego lepszego żołnierza, który z reguły coś właśnie przewinił i mówi: “Johnny, ty bierzesz punkt (jesteś czujką/szperaczem)” nie istnieje w profesjonalnych jednostkach. Przeanalizujmy na chwilę powyższy przykład. Podczas patrolowania szperacz/czujka/zwiadowca (US: point/scout) jest najważniejszą osobą w całym patrolu. Od tego żołnierza zależy całe bezpieczeństwo oddziału. Jeżeli nie wie, co robi, to najprawdopodobniej wprowadzi cały oddział w zasadzkę, co może spowodować zupełne zniszczenie oddziału, a w najlepszym przypadku ciężkie straty.
Poza tym szperacz musi posiadać specjalne umiejętności, których nie mają przeciętni szeregowi. Nie może to być coś, co żołnierz robi “za karę”. Takie wysyłanie żołnierzy “na czujkę” jest wręcz przestępstwem. Dla ilustracji, uzbrojenie patrolu będzie się opierało na broni dostępnej w byłych krajach Układu Warszawskiego, ale może być zastąpione dowolnymi egzemplarzami podobnej broni dostępnej w strukturach NATO i międzynarodowych rynkach broni. Struktura stopni wojskowych będzie oparta na modelu brytyjskim.

Podział zadań pomiędzy członków patrolu opiera się na modelu zwiadowczego patrolu SAS (stosowanego także w SGS), który ma sześciu żołnierzy:

• D-ca
• Zastępca d-cy
• Radiooperator
• Sanitariusz
• Szperacz
• Żołnierz

Dowódca

Zadania: Głównym zadaniem d-cy jest bezpieczeństwo (ang: security) patrolu i wykonanie wyznaczonego zadania. D-ca jest odpowiedzialny za wszystkich członków patrolu i ma najtrudniejsze zadanie. Jest osobiście odpowiedzialny za opracowanie planu patrolu, fazę przygotowań, trening jego podwładnych, opracowanie planu insercji i ekstrakcji oraz wiele innych funkcji administracyjnych. Podczas patrolu, d-ca jest osobiście odpowiedzialny za nawigację (1) i koordynację środków wsparcia takich jak artyleria, środki ekstrakcji i koordynacji z innymi związkami taktycznymi.

Uzbrojenie: D-ca jest uzbrojony w lżejszą wersję broni podstawowej, w tym wypadku AKSU-74. D-ca może również posiadać broń krótką, według własnego uznania, w większości przypadków pistolet z tłumikiem. D-ca ma na własnym oporządzeniu w szelkach, co najmniej 10 magazynków do AKSU-74 i w plecaku kolejne 300 sztuk amunicji. Ma także na wyposażeniu co najmniej 5 granatów/świec dymnych różnych kolorów służących do sygnalizacji ziemia-powietrze oraz 2 granaty fosforowe służące głównie do przymusowego niszczenia urządzeń radiowych. Posiada również panele sygnalizacyjne, (ang: Marking Panels) służące do wyznaczania stref zrzutów i RV.

Zastępca d-cy

Zadania: Zastępca d-cy ma dokładnie te same zadania, co d-ca. Musi być obecny podczas przygotowywania patrolu i przez cały czas trwania operacji musi być w stanie przejąć dowodzenie na wypadek śmierci d-cy. Jest również drugim pod względem rangi, a najprawdopodobniej pierwszym pod względem doświadczenia, żołnierzem w plutonie. Podczas patrolu, zastępca i d-ca nie powinni przebywać razem. Utrudnia to zniszczenie obydwu elementów dowodzenia w patrolu przez nieprzyjaciela. Podobnie podczas pokonywania przeszkód terenowych lub przepraw, d-ca i zastępca nigdy nie są równocześnie po tej samej stronie przeszkody najpierw przechodzi d-ca i patrol, na końcu zastępca. Jeżeli nastąpiłby kontakt z przeciwnikiem podczas przeprawy, każda część patrolu posiada element dowodzenia. Zastępca musi mieć taką samą wiedzę o misji, celach, marszrucie, kodach i procedurach koordynacyjnych, co d-ca. Podczas nawigacji zastępca sprawdza d-cę, czy ten nie popełnił błędów nawigacyjnych.

Uzbrojenie: Zastępca jest uzbrojony w broń typu kbk AKS-74 i ma na szelkach, co najmniej 10 magazynków. W plecaku nosi rezerwę amunicji patrolu 500 sztuk amunicji karabinowej. Zastępca nosi również zapasową baterię do radiostacji i dużą antenę, jeżeli taka jest potrzebna do komunikacji dalekiego zasięgu.

Radiooperator

Zadania: Radiooperator po d-cy ma najtrudniejsze zadanie w patrolu. Jest on również najlepszą bronią patrolu i zarazem jego najcenniejszym członkiem. Głównym zadaniem radiooperatora (radio-op) jest utrzymywanie łączności ze sztabem głównodowodzącym i utrzymywanie w dobrym stanie sprzętu radiowego. Plecak radio-op jest najcięższy i jeżeli potrzebne są dwa radia podczas patrolu (UHF i VHF) może z łatwością dojść do 40-50 kg. Radio-op jest również odpowiedzialny za szyfrowanie wszystkich transmisji radiowych jak i również utrzymywanie czasu transmisji do minimum, aby uniknąć wykrycia przez środki walki elektromagnetycznej przeciwnika. Podczas patrolu jest zawsze “w zasięgu ręki” d-cy.

Uzbrojenie: RADIO !, Kbk AKSU-74 lub podobna broń krótka. Może mieć mniej amunicji niż reszta żołnierzy, ale nie mniej niż 7 magazynków na szelkach. W plecaku nosi mniejszą rezerwę amunicji 200 sztuk w zależności od sytuacji. Jako że podczas patrolu jest w stałym kontakcie z d-cą, może mieć na sobie dodatkowe granaty dymne. W plecaku ma zainstalowane dwa granaty fosforowe służące do natychmiastowej destrukcji aparatów radiowych i kodów.

Sanitariusz

Zadania: Z wyglądu sanitariusz nie różni się od pozostałych żołnierzy w patrolu. Jest przeszkolony w udzielaniu pierwszej pomocy na wyższym poziomie niż inni członkowie patrolu. W większości armii ma kwalifikacje tzw. “sanitariusza patrolowego” oznacza to, że skończył sześciomiesięczny kurs medyczny, który pozwala mu na wykonywanie iniekcji, zszywania ran i podobnych zaawansowanych medycznych procedur polowych. Głównym zadaniem sanitariusza jest utrzymywanie członków patrolu w kondycji zdolnej do przeprowadzenia misji oraz zapobieganie powstawaniu poważniejszych kondycji na wskutek drobnych obrażeń.

Uzbrojenie: kbk AKS-74 i 10 magazynków, 300 sztuk amunicji w plecaku, 1 granat dymny, 2 odłamkowe, 2 fosforowe. Apteczka patrolowa.

Szperacz

Zadania: Szperacz jak sama nazwa wskazuje porusza się na przodzie oddziału. Głównym zadaniem szperacza jest zabezpieczenie oddziału przed zasadzkami przeciwnika oraz ostrzeganie oddziału w przypadku odkrycia śladów lub obecności wroga. Jako że szperacz posuwa się przed przodem oddziału musi zwracać szczególną uwagę na trop, jaki może zostawić przeciwnik. Komunikuje się z d-cą, który jest bezpośrednio za nim, poprzez serię sygnałów polowych. Szperacz jest “taktycznie związany” z d-cą. Cały czas musi się znajdować w jego zasięgu wzroku. Ponieważ jest on na pozycji wymagającej dużej koncentracji, szperacz powinien być zmieniany, co kilka godzin (w miarę możliwości) z żołnierzem z tyłu patrolu. Pod warunkiem, że żołnierz ten również ukończył odpowiednie szkolenie zwiadowcy-szperacza. Normalnie rotacja wygląda w ten sposób, że szperacz zmienia się co godzinę z żołnierzem idącym z tyłu oddziału. Ponieważ ich wyposażenie jest identyczne, nie sprawia to problemów. Szperacz musi znać dokładnie marszrutę oddziału i wybierać taki teren, który daje maksymalną ochronę przed obserwacją i ogniem przeciwnika, ale który jednocześnie zapewnia tempo poruszania oddziału nadane przez d-cę.

Uzbrojenie: kbk AKS-74 i 10 magazynków, 300 sztuk amunicji w plecaku, 1 granat dymny, 2 odłamkowe, dwa granaty łzawiące służące do mylenia psów podczas pogoni. Mina kierunkowa MON-300 służąca do oderwania od przeciwnika. Zapasowe baterie do radia.

Żołnierz

Zadania: “żołnierz” jest tzw. “wolnym” członkiem patrolu. Nie ma specyficznych zadań, ale oczywiście w praktyce może być również kwalifikowanym radio-op, sanitariuszem, snajperem albo innego typu ekspertem w takich dziedzinach jak np.: języki obce, działania destrukcyjne (ang. demolition). Jeżeli nie ma innych zadań i jest do tego wykwalifikowany, jest w ciągłej rotacji ze szperaczem. Podczas poruszania się w terenie ma za zadanie zabezpieczać tył oddziału. W praktyce co kilkanaście kroków musi się oglądać do tyłu i w miarę możliwości maskować ślady zostawione przez oddział. Jeżeli misja patrolu tego wymaga, żołnierz ten może być uzbrojony w broń taśmową Np. PK.

Uzbrojenie: kbk AKS-74 i 10 magazynków, 200 nabojów w plecaku; albo km PK i 2000 sztuk amunicji, 2 granaty odłamkowe, 2 granaty łzawiące, 1 granat dymny, mina kierunkowa typu MON-300, zapasowe baterie do radia.

Członkowie patrolu mogą być także wyposażeni w jednorazową broń przeciwpancerną typu RPG-18, RPG-22, RPG-26 lub RPG-27, jak i również w wyrzutnię pocisków paliwowo-powietrznych “Trzmiel”. Na wyposażeniu patrolu może znajdować się broń snajperska np. karabin SWD.

UWAGI:

• KAŻDY członek patrolu ma za zadanie sprawdzać nawigację i musi wiedzieć w każdej chwili z dokładnością 50 metrów gdzie się znajduje w terenie.
• Sanitariusz zapobiega zakażeniom, dostarcza środków antymalarycznych, przeciwbólowych itp.
• W armii izraelskiej kurs patrolowania trwa 3 miesiące.
• Jeżeli w patrolu jest taśmówka to każdy członek patrolu dodatkowo niesie 200 sztuk amunicji 7.62mm.